Ο ξενιτεμός ενός φίλου

Δημιουργός: Νέτα-σκέτα

Στα φιλαράκια που τα κατάπιε η ξενιτιά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Xθες έφυγε ο Νίκος για την Γερμανία.Φίλος καλός, χρυσό παιδί.
Είχε καλές σπουδές και κά 'να δυο πτυχία.
Κτύπησε πολλές πόρτες για να βρει δουλειά, μα ήταν όλες κλειστές.
Ήταν στιγμές που βούρκωνε, κι έχανε το κουράγιο του.
Προσπαθούσα με λόγια που και εγώ δεν πίστευα, να του τονώσω το ηθικό.
Μάταιος κόπος ,κάπου είχαν χάσει και αυτά το νόημα τους.
Τα μάτια του, είχαν αρχίσει να παίρνουν το χρώμα της μελαγχολίας.
Και είχε δύο τόσο φωτεινά μάτια, στο χρώμα της θάλασσας.
Πόσα όνειρα δεν έκανε. Κάποτε τα έβγαζε σεριάνι στην παρέα και όλοι τον καμαρώναμε.
Ώσπου ήλθε η οικονομική καταιγίδα και τα όνειρα ρήμαξαν.
Ρήμαξε και η παρέα.
Ένας -ένας άρχισαν να φεύγουν για έξω.
Έφυγε ο Κώστας, ο Πάνος, η Ελένη.Ήλθε και η σειρά του Νίκου.
Όλους τους κατάπιε η ξενιτιά.
Ποιος ξέρει αν ποτέ θα ξαναειδωθούμε.
Πηγαίνω στο στέκι το παλιό και πιάνεται η ψυχή μου.
Κάθομαι μόνος σε ένα τραπεζάκι και ανοίγω κουβέντα μυστικιά
με τα φιλαράκια που έχασα. Νιώθω σαν ναυαγός σε μία άγνωστη
και έρημη παραλία.
Παίρνω τους δρόμους και γυρνάω δω κι εκεί να διώξω τις σκέψεις.
Όμως κρώζουν μέσα μου σαν τις κάργες και η ψυχή μου λυγίζει.
Φίλε Νίκο, παιδικέ μου σύντροφε, καλό σου ταξίδι, καλή τύχη.
Μου λείπεις, μου λείπεις πολύ.
Το φιλαράκι σου

Καλό βράδυ από την πάντα βροχερή Μάνη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-11-2016