Όταν στο τέλος

Δημιουργός: αντωνια η αντωνια, !!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανύπαρκτα εμπόδια θα ξεπροβάλλουν,
θυμίζοντάς σου ένα χαμένο παρελθόν,
ένα σιγχαμερό παρών...

Αργόρυθμα βιολιά θα σε συνεπαίρνουν,
θα εστιάζουν στη βουβή σου μιζέρια
Θα 'σαι ταπεινώνουν...

Αναλλείωτες κατάρες,
Μονόχρομες σιωπές,
Σπασμένα πεντάγραμμα:

Θα συνοδεύουν το έλεος σου...

Μα εσύ εκεί μια ζωή μ' απορία
Μοιάζεις σαν άγαλμα
Τα χρόνια περάσαν
Η όψη σου άλλαξε
Μα εσύ δεν τα λησμόνησες ποτέ...

Κι αν σε διαβάλλουν τη μέρα, κάθε μέρα
Εσύ θυμάσαι τη νύχτα να ζεις
Και να υψώνεις ανάστημα

Όταν στο τέλος τα πάντα είναι -πλέον- νεκρά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-12-2016