Οι αναμνήσεις, οι ενοχές

Δημιουργός: vigiannis, Γιάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΟΙ ΕΝΟΧΕΣ
( ΠΕΡΑΣΕ Η ΩΡΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ)

Οι αναμνήσεις, οι ενοχές, σαν τρομοκράτες, σαν ληστές,
όμηρο με κρατάνε.
Ρίξανε αμπάρες, σιδεριές, να με κλειδώσουνε στο χθες,
μη φύγω, με φυλάνε.

Οι αναμνήσεις, οι ενοχές, με ‘βαλαν κιόλας τις ποινές,
προτού να με δικάσουν.
Μη ‘ρθουν καινούργιες εποχές, μη ‘ρθουν αγάπες και χαρές
κι αν ‘ρθουν, να προσπεράσουν.

Το παρελθόν, η αναδρομή, φωτογραφίες σε γυαλί,
ξεθώριασαν στο χρόνο.
Νταμάρι αυτή η φυλακή, μ’ έχει στραγγίσει τη ζωή,
μ’ έχει γεράσει μόνο.

Οι άγκυρες πολύ βαριές, δεν έχω άλλες αντοχές,
μπατάρισα στην άκρη.
Δεν έχει νόημα μη κλαις, στέρεψαν πάλι οι καρδιές,
δεν βγάζουν άλλο δάκρυ.

Πέρασε η ώρα αγάπη μου, χαμήλωσαν τα φώτα.
Τίποτα δεν θα ‘ναι όπως πριν, τίποτα πια σαν πρώτα.

Πέρασε η ώρα αγάπη μου, δεν έχει άλλα τρένα.
Κι έμεινα μόνος στο σταθμό, έρημος μες στα ξένα.

Πέρασε η ώρα αγάπη μου, μας άφησαν τα νιάτα.
Να ακούσω πια δεν καρτερώ, του έρωτα μαντάτα.

Πέρασε η ώρα αγάπη μου, περάσανε τα χρόνια.
Δεν ‘λειωσαν οι πάγοι στη ψυχή, δεν λειώσανε τα χιόνια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-12-2016