Περπάτησα στις ξερολιθιές

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα, ευχαριστώ καλά μου φιλαράκια, αυτό το καιρό δεν σας απαντάω ξεχωριστά επειδή δεν είμαι πολύ καλά, πόσο λυπηρό είναι να δέχομαι σχόλια σαν του Γιάννη, θα ήθελα να διαβάσετε την απαντησή μου γιατί το να προσβάλει κανείς ενα άνθρωπο δεν το θέλει ο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ούτε ο Θεός.



Πήρα τη στράτα
Τη δύσβατη
Ανηφορικη, ξερη και άγονη
Στα ριζά του βουνού
Με πόδια θεριά
Ψυχή κομμάτια
Ανάσα δύσκολη
Και βρήκα πέτρες
Στο διάβα μου, ξερές και αιχμηρές
Λαβώθηκαν τα πόδια μου
Και κοιτούσα, κοιτούσα
Το τέλος της διαδρομής
Ανέβηκα με σθένος, πολύ κόπο
Διψασμένη για ζωή, αλήθεια
και δικαιοσύνη
Ηταν πολλοί οι σκόπελοι
Αγκάθια και βάτα, στο περασμά μου
Οι άνθρωποι θεριά, ανήμερα
Και λιγοστή η αγ'απη
Οστόχος μπροστά μου
Πάντα να ξεμακραίνει
Να προσπαθώ επίμονα
Με π'αθος, με δύναμη
Λαβώθηκα, 'εκλαψα μονάχη
Καυτός ο ήλιος, μου στέγνωσε το στόμα
Το νερό λιγοστό κι η ανάσα λίγη
Πολέμησα και πολέμησα
Με τα φαντασματά μου
Μ` όλης της γής το άδικο
Αγαπώντας, δίνοντας και την άλλη παριά
Πέρασαν χρόνια, διαβήκαν μέρες
Ανέβαινα όλο ανέβαινα
Μ` ενα φουστάνι λευκό της αθωότητος
Μάτωσα, μάτωσε η ψυχή μου
Κι η καρδιά μου έκλαψε
Μα ο στόχος μπροστά μου
Βγήκα απο λαγούμια και ξέρες
Περπ'ατησα στις ξερολιθιές
Ο ιδρώτας ποτάμι, μήτε ενα χέρι να πιαστώ
Κι ήρθε η μέρα που έφτασα
Στο τέλος της διαδρομής
Κουρασμένη και δικαιωμένη.
'Εκανα πράξη, αυτά που ήθελε η ψυχή μου
Και αγαπώ, όλο το κόσμο
Κρατώντας στην αγκαλιά μου
Ασπρα κρίνα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-01-2017