Faber-castell Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ουτε εγω ξενυχτησα τουλαχιστο οχι πολυ και διχως να χω ξεκουραστει αρκετα
θελω να θεωρω οτι (κι) αυτο βγηκε επαρκως "συνειδητα"
με την εννοια του διακαους ποθου να συλληφθει προπαντων εντος μου να το φτασω
τουλαχιστο διχως επιπολαιοτητα και εγωισμο
το βλεμμα που στρεφει στο απειρο του οριζοντα και εν κατακλειδι στην απεραντοσυνη του
οταν το σωμα μαγνητισμενο βαδιζει προς αυτην δεν συναντα τιποτα κανενα ειδος βασικης ζωης
απο αυτο που "συνηθισε" να βλεπει στον αερα και στο εδαφος οπως δεντρο πουλι
και η ζωη δεν δειχνει να ειναι στην αναμνηση οσο κι αν αυτη ζωντανευει στο μυαλο
μαλλον για να το καθαρισει να το αποδεσμευσει να το προχωρησει λιγο παραπανω
καθε που ερχεται με συνεπεια ολο πιο αραιη και ξεκαθαρη... (για μενα) γραφουμε
για να αγγιξουμε βαθυτερες πτυχες (μας) και οσες αγγιχτηκαν να προσεγγιστουν
απο αλλη κι αλλη αποψη... ασχετο ή οχι επισης και το εξης περιεργο, προσφατως παρακολουθωντας
καποιο φιλμ ή καποια σειρα μεσα σε διαστημα περιπου δυο εβδομαδων συναντησα τρεις φορες
την εξης φραση, τρελα ειναι να κανεις κατι με τον ιδιο τροπο περιμενοντας διαφορετικο αποτελεσμα
πραγμα το οποιο βρηκα εκπληκτικο διολου τυχαιο
η ζωη ομως επιστρεφει στην βασικη ανευ ορων ανεπιφυλακτα σε αυτον που τη περιμενει να γυρισει
για να δει πως δεν γινεται να την περιμενει
oπωσδηποτε προφανως και πιθανως δεν ξερω ουτε τι λεω ουτε τι κανω συνηθως κινουμενη
απο πολυ βαθια απο σημειο που ολοενα μετακινειται προς πασα κατευθυνση (σ)το κεντρο
(και) απο αποψη βαρους δεν φτανει ποτε ανθρωπος αλλα νιωθει συθεμελα βιωνει την υπαρξη του
και αλλοτε χανει βαρος ή προσθετει..
καπως ετσι με λογια αυτο... που ειτε δεν ειναι ποτε αρκετα, ή εγω δεν ειμαι (ευτυχως) ειδικος.
περναμε αναποφευκτα μια θαλασσα απο δεντρα
για να βρεθουμε στο ξεφωτο
μπροστα σε ενα λουλουδι μεσα απο μια πετρα
στη ζωη τη δικη μας και κανενος αλλου
στην υπαρξη μας που συνδεεται με καθε αλλη
- ποσο δε αγαπημενη - αναντικαταστατη -
στη στιγμη στο τωρα διχως το περιττο μοιραια
που διακατεχει το μυαλο και τη κοιμιζει
με τη προθεση με το κινητρο της αυτοχειριας
και απο αυτη τη πορεια αποσπωμενος κανεις
-το πως μονο ο ιδιος το ξερει κ' εαυτος που βιωσε βιωνει το ιδιο-
φτανει να την ανακαλυψει να τη λαβει
Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-01-2017 |