Θρυαλλίδα

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Ιχώρ κι αλλιώς, το αίμα των θεών, σπάνιο άρωμα, σκέψη να εντρυφήσει, χαριτωμένα σαλεύει το Νου κι αδήριτος, ακαταμάχητα ερεθίζει

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left] [B] [I]

. . . *~* Θρυαλλίδα *~*
Σε ρυθμούς Αμαζονίου, και σ' ανύπαρκτα σύνορα
αποσπώ τις χορδές τ' ουράνιου τόξου
να σου προφέρω χρώματα
που δίνουν φλόγα πορφυρή
αποτελώντας τους πόλους, σε δούρεια κύματα!
Λαίλαπα!
Ιχώρ κι αλλιώς, το αίμα των θεών,
σπάνιο άρωμα, σκέψη να εντρυφήσει,
χαριτωμένα σαλεύει το Νου
κι αδήριτος, ακαταμάχητα ερεθίζει.
Νιώθω το κλικ
κι η αγάπη ανοίγει τα φτερά της
η δύναμη, μ' αυξάνει τους παλμούς
ονειρεμένη μου θάλασσα,
το πάθος της φωτιάς σου
να παλέψω τους δαίμονες
στο φλοίσβο, τους καιρούς!
"Θρυαλλίδα",
μια ματιά που σπάει το πάγο
μια αγκαλιά να σε φέρνει κοντά
δυο φιλιά που βλέπουν τ' αστέρια
δυο καρδιές να γίνονται μια!
Στο κόρφο σου τους χτύπους ανασαίνω
και τ' οξυγόνο σου λαχτάρα στο βοριά
οι πεθυμιές ανθίζουν κι εδώ γέρνω
στο άρωμα της αμαρτίας που μεθά.
Συγκλονίζουν οι χρόνοι των ήχων
και ταράζονται τα θεμέλια του χθες
μια στιγμή, μια αιωνιότητα μαζί σου
εύτονος, με ανάσες καυτές!
. . * * Nikos D. Stoforos * *
(Θρυαλλίδα, = Φιτίλι που πυροδοτεί). (Αδήριτος, = αναπόφευκτος). (Εύτονος, = Ισχυρός, εύρωστος, ακμαίος).

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-02-2017