ο πόθος μου ακούγεται

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

περίμενα δεν είχα λόγια να μιλήσω
στο κρύο ως τα ξημερώματα
του ονείρου κυνηγός δίχως καμώματα
πειρασμός τη ψυχή ν’ακολουθήσω

μείναμε δυό και τράβηξα δρόμο
άλλος κανείς πριν ο ήλιος να χυθεί
εγώ κι η καθάρια μου πνοή
κι ήταν λαχάνιασμα με τρόμο

για μια στιγμή σαν αστραπής αχτίδα
ανάμεσα γής και ουρανού
που διάβηκε στο νού
νόμισα πως σε είδα

χρυσωμένο τ’όνειρο που τηρούσα
κι ήμουν γιομάτος αίμα
στην όψη σου έγειρα το βλέμα
μια δέηση σκορπούσε και της χαμογελούσα

σαν τη φωτιά που μέσα μου είχε αρπάξει
στιγμή καμμιά δεν άργησε η καρδιά να τρέξει
στο χάσμα με διαλείψεις πια πεντέξι
χαμήλά προτού πάει ν’αράξει

ο πόθος μου ακούγεται,αδειάζοντας καταρράχτες
κι όπου αντιχάει ορμάει και στοιβάζει
σαν το βαθύτερο χάος αναβράζει
και σαν σπίθα πούμεινε ακοίμητη στις στάχτες

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2017