ουδέν ειμί

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το : 'Διαφωνία για τον ήλιο κάποιου Ιούνη' . Καλό μεσημέρι σε όλες και όλους. .

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

…ουδέν ειμί!

Μ’ένα καϊκι που το λέγαν Άη Νικόλα,
έφυγες για την Μέση Ανατολή,
πίσω αφήνοντας τα όνειρά σου όλα
-γιατί τα σκέπασε η μαύρη Κατοχή,
του Ούννου και του Ιταλού η μπότα-
σ’ήλιο χλωμό που φώτιζε τη ρότα.

Μακρυά οι αγάπες σου και νύχτα στην Αθήνα..
Πίσσα σκοτάδι στις καρδιές και παγωνιά.
Κάθε σοκκάκι και στενό μια παγανιά
του χάρου, στον σκληρό Απρίλη μήνα..
κι΄ύψωνες’σύ στις θάλασσες του νότου
παντιέρα λευτεριάς…καπνό του νόστου.

Τέσσερις πέρασαν στην ξενητειά χειμώνες
κι’αν διαβατάρικο πουλί’ταν η ελπίδα,
εσύ πολέμαγες ξανά για την Πατρίδα
σε νέες Σαλαμίνες, Μαραθώνες,
κι’είχες, μια μάνα, μια αδερφή να περιμένει,
στην Κόρινθο μιάν αγαπώ να σε προσμένει.

Ήταν σαν χτες που τά’λεγες, θυμάμαι,
κι’από τα μάτια σου ξεκίναγε ένα δάκρυ..
Μου ψέλλισες, πριν δύσεις: -Μη ξεχνάμε,
σ’αυτής της πονεμένης γης την άκρη,
εμείς οι νεοέλληνες ρωμηοί,
-Πατρίδα και ..αγάπη αν ουκ έχω ουδέν ειμί!
[align=left][B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2017