Μηδέν

Δημιουργός: esperia iris, Μάγδα Δούκα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζητούν οι μέρες περισσότερα ξενύχτια
ενώ οι νύχτες σου πουλάνε σιγουριά
τα μάτια ανοίγουν απ`της μοίρας τα μεθύσια
οι λέξεις σώπασαν στης νιότης τη δροσιά.

Ξεροσταλιάζει ο νταής στη συνοικία
σ`ένα περίσευμα ακραίας ομορφιάς
οι δρόμοι κλείνουνε σε κάθε ευκαιρία
ήτανε ψεύτικος ο χτύπος της καρδιάς

Για όλα φταίει η αγέννητη συνήθεια
αυτή η άσκοπη και άδολη σιωπή μας
είναι κρυμμένη ζωντανή μες το πετσί μας
είναι γραμμένη σε πανάρχαια οστά

Περνάνε τραίνα δε σφυρίζουν σε κανένα
επίγειες ζωές μικρών θεών
το βράδυ ικέτευες, δως μου ακόμη ένα
ακόμη ενα παραμύθι ζωντανών

Χώρεσε ο κόσμος σε μια τσέπη
στέρησε η θάλασσα τ`αλάτι στην πληγή
το βλέμμα έλεγε: "τώρα να φύγω πρέπει"
στο θάνατο, σου έστησα γιορτή.

Μάγδα Δούκα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2017