Περι Δημοκρατίας

Δημιουργός: kin, Γιωργος

Αυτα που λετεεε....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χίλια εννιακόσια εβδομήντα.
Εκείνος, μικρο παιδί, τεσσάρων ετών.
Έξω, η τρομοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Μέσα, ο φόβος να φωλιάζει πίσω απ' όλα

Μεσημέρι κι εκείνος να χει το προσωπάκι του κολλημένο στην τζαμαρία του σπιτιού.
Απ' έξω ο γείτονας αστυφύλακας να ανεβαίνει την ανηφόρα.
Αυθόρμητη η παιδική κραυγούλα...
“Μπαμπά κοίτα, ο αστυνομικός”
Και η αυθόρμητη η πατρική σφαλιάρα, τον έστειλε να κυλήσει στον απέναντι τοίχο,
αφού πριν είχε διαγράψει δυο ολόκληρες περιστροφές γύρω από τον εαυτό του.

Τότε δεν κατάλαβε το γιατί.
Το γιατί έφαγε αυτή την σφαλιάρα.
Το μόνο που κατάλαβε,
ήταν ο τρόμος κι ο πανικός, που βασίλευαν στο βλέμμα του πατέρα.

Αργότερα κατάλαβε το γιατί.
Αργότερα, σε καιρούς “Δημοκρατίας”
Ακριβώς είκοσι χρόνια αργότερα

Χίλια εννιακόσια ενενήντα.
Εκείνος νεαρός, εικοσιτεσσάρων ετών
Χώρος, ένα λύκειο κάπου στην πρωτεύουσα
Εκείνοι, δυο “άντρες” της ομάδας Ζήτα
Καμάκια που καψωνάρανε τον νεαρό,
σε μια προσπάθεια, να εντυπωσιάσουν τα κοριτσάκια του λυκείου.
Εκείνος, πιστός στον εαυτό του, “δεν μάσησε”
Συνέπεια, ανέβασμα με κλοτσοπατινάδα τις σκάλες του αστυνομικού τμήματος,
Συνέχεια, δεκαπέντε λεπτά στο πάτωμα,
έρμαιο στις κλωτσιές εκείνων που υπηρετούν τον νόμο,
Επίλογος, η αποχώρηση των “ανώνυμων οργάνων”,
αφού πρώτα εκτονώθηκαν
κι αφού έσπειραν την κατηγορία, του “σεσημασμένου”
Αποτέλεσμα, τότε εκείνος κατάλαβε, την προ εικοσαετίας σφαλιάρα
Και την σφαλιάρα, και τον τρόμο και τον πανικό,
κι άλλα πολλά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-06-2006