κόρη εσύ της Ρωμιοσύνης

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

γυμνή η γή κάτω απο τη φτέρνα
ολότελα γυμνός κι ο ουρανός
στο παλιό το μονοπάτι ο καημός
σε κάθε στροφή μου γνέφει, πέρνα

που πάει σε ποιο δώμα απανω
τι κι απόψε με πανσέληνο ολονυχτίς
σαν ανέβει το φεγγάρι μεσουρανίς
την πνοή μέσα μου θα ζεστάνω

και νά στα μάγια μεγαλώνω
καθώς κυλάει βαθιά μου στους χυμούς
ο πόθος κι ο έρωτας που σπάζει τους αρμούς
το αίμα που στις φλέβες ξανανιώνω

απο την αρχή το τέλος ποιος μαντεύει
κι αν πάει ο δρόμος σε βράχια σταυρωτά;
μα φτάνει να γεμίζει την καρδιά
ο αγνός παλμός του ονείρου που πλανεύει

ω κόρη εσύ γλυκιά της Ρωμιοσύνης
ακέριος δεν θ’αργήσω εμπρός κι εδώ
το κορμί μου αλειμμένο κουβαλώ
με της αγάπης μέλι και της... δίνης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-03-2017