Πουλιά που κελαηδούν, υμνώντας την αγάπη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Πουλιά που κελαηδούν, υμνώντας την αγάπη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Πουλιά που κελαηδούν, υμνώντας την αγάπη</b><p>Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ<p><i> Καλό ξημέρωμα φίλοι μου πολύ σας ευχαριστώ. Απόψε γράφω σκόρπιες σκέψεις, σίγουρα χωρίς φιλοσοφικό περιεχόμενο το οποίο δεν κατέχω, μα με τα λόγια της ψυχής μου.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Στ` αλήθεια τι είναι ψυχή? κάτι μη υπαρκτό λένε οι άθεοι<br />
Αν εσυ τώρα δεν το πιστεύεις, αρχίζουν τα δύσκολα.<br />
Που τη σώζεις αυτη τη ψυχή? στη λειτουργία της Κυριακής<br />
Στην εξομολόγηση, στη νηστεία, στη θεία κοινωνία.<br />
Πολύ εύκολο, πάρα πολύ εύκολο, το κάνουν όλοι όταν γεράσουν<br />
Μα συ δεν το θές, δεν σου αρέσει, παρά είναι εύκολο<br />
Οταν είσαι παιδί καλά είναι όλα, έχουν τα παιδιά αμαρτίες, όχι.<br />
Μεγαλώνοντας, αρχίζουν τα δύσκολα<br />
Τη νιώθεις μέσα σου να σου μιλάει και τριγύρω αμαρτίες κι αγκάθια<br />
Στην αγκιλώνουν και πονάς....γιατί οι άνθρωποι μισούν<br />
Μα εσυ δεν θέλεις να μισήσεις<br />
Αγαπάς τα πάντα, πρώτα τους ανθρώπους, μετά την Ανοιξη, τον έρωτα<br />
τα περιστέρια, τα λουλούδια, τα παιδιά, τη μουσική, τη πατρίδα<br />
τις ανεμώνες, την ελευθερία, όλη τη πλάση<br />
Κάθε βράδυ της δίνεις λογαριασμό....λίγο πριν κοιμηθείς<br />
Αν λίγο ξεφύγεις και τη λεκιάσεις, δεν σου κολλάει ...ύπνος<br />
Λες..εγω θέλω να κοιμάμαι.<br />
Και σαν δενδράκι νέο, πάντα τη ποτίζεις, τη διαφυλάτεις στο διάβα σου<br />
Να δυναμώσει, να μεστώσει, ν` ατσαλωθεί<br />
Τη χρειάζεσαι....μ` αυτή αγαπάς, μ` αυτή δίνεις, μ` αυτή χαιδεύεις,<br />
μ` αυτή πονάς, μ` αυτή κλαίς, μ` αυτή γράφεις, μ` αυτή πορέύεσαι<br />
μ` αυτή ζεις, νιώθεις ότι την έχεις κάπου εκεί δίπλα στη καρδιά σου<br />
Θα έρθουν μέρες να πείς μου` φυγε η ψυχή, το παλεύεις δυνατά..με ψυχή<br />
Καρδιά και ψυχή μαζί ανταμωμένες<br />
Διάλεξες....αυτές ακούς πρώτα κι αυτές σε πονούν πιο πολύ<br />
Μα σ` ανεβάζουν και στα ουράνια, διάλεξες....είναι ωραία εκεί ψηλά<br />
Οχι για σένα, για τη ψυχή σου<br />
Που συνεχίζει να είναι επίμονη, αμείλικτος ανακριτής<br />
Περνούν τα χρόνια, η καρδιά σου θα γεράσει ίσως δεν ερωτευτεί ξανά<br />
Μα μπορεί πάντα ν` αγαπάει<br />
Περνάς μια Κυριακή έξω απο μια εκκλησία.<br />
Δεν σου λέει η ψυχή σου να μπείς μέσα, τι να σου συγχωρεθεί?<br />
Φρόντισες...το δεντράκι έβγαλε ρίζες, ρίζες βαθιές, γερά κλαδιά, αντέχει<br />
ψήλωσε κι έχει φωλιές, φωλιές με χιλιάδες πουλιά<br />
Που κελαηδούν, υμνώντας την αγάπη<br />
Θα διαβούν κι άλλοι καιροί<br />
Τα γηρασμένα βηματά σου θα σε πάνε κάποιο πρωί σε μια εκκλησιά<br />
Θα μπείς....ν` ανάψεις ένα κερί για την ειρήνη, ένα κερί για τους πεινασμένους της γής<br />
ένα κερί για τ` αγγελούδια στις εσχατιές του κόσμου, ένα κερί για τις ψυχές στην οικουμένη<br />
ένα κερί για τη πατρίδα, ένα κερί για την αγάπη......τελείωσες τ` άναψες όλα μαζί.....<br />
Όταν έρθει η ώρα να φύγεις.....η ψυχή σου δηλαδή....γιατί εσυ αυτό πιστεύεις<br />
Θα κοιμηθείς, όμορφα, ήσυχα, αιώνια!!!ι αφού της πείς....................άσε με να ησυχάσω!!!!!δεν σε χρειάζομαι πια.<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2017</td><td valign=top></td></table><br />