Μου λείπεις μελισσάκι μου

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ευχαριστώ ιδιαίτερα όλους όσους σχολιάσατε και διαβάσατε το χθεσινό μου ποίημα, είναι πολύ σημαντικό για εμένα, κουράστηκα πολύ να το γράψω, ήταν μεγάλο και ίσως κουραστικό μα ήταν η αλήθεια. Καλό ξημέρωμα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ από σένα κράτησα
τη γλύκα του φιλιού σου
τις νύχτες που τα δάκρυα μου
έτρεχαν σαν ποτάμια
του έρωτα, τα χάδια
στο στρώμα που σ` αγάπαγα
ευλογημένα βράδια, ηδονής
κι` έμειναν τα σημάδια

Εγώ απο σένα κράτησα
θύμησες στη ψυχή μου
που ΄ηταν μελένιες, όμορφες
ήταν σαν γης λουλούδι
μα μόνος μου ξημέρωνα
κι ούτε πουλιών τραγούδι

Σούρουπο σαν ερχότανε
σ` έψαχνα ψυχή μου
τ` αρωμά σου ζήταγα
δίπλα στο μαξιλάρι
μα εχάθεις αγάπη μου
δεν βγήκε ούτε φεγγάρι

Βραδιές χιλιάδες πέρασαν
ουρανός χωρίς αστέρια
διπλώθηκα όλος στα δυο
ένα κουφάρι, μοναχό
στα κρύα τα σεντόνια
που δεν τα ζέστανες εσύ
κι ούτε λαλούν αηδόνια

Στο δέντρο της αγάπης μας
σου` λεγα, σώπασε φώς μου
μαζί να τα ακούσουμε
μα εσύ όλο τιτίβιζες
η ίδια, γλυκό αηδονάκι
τούτη σιωπή δε τη μπορώ
μου λείπεις μελισσάκι

Αχ μελισσάκι, σου μιλώ
με πόνο τριγυρνάω
στο σπίτι της αγάπης μας
κουκούλι της ζωής μου
όταν σαν στρείδι κόλλαγες
ένα τα δυο κορμιά μας
ψυχή, της υπαρξής μου

Μες το καθρέφτη με κοιτώ
και άνθρωπος δε μοιάζω
στέγνωσα φως μου απο ζωή
ρυτίδες βλέπω μόνο
δυο μάτια κουρασμένα
τα χέρια κάνουν προσευχή
να λυτρωθώ, να μη πονώ
δε θα` ρθεις πια σε μένα

Μα ο χρόνος δε με συμπονά
η μνήμη όλο γυρίζει
η εικόνα σου, η ακριβή
η γύμνια σου, η φωνή σου
τ` σ` αγαπώ που μου` λεγες
σφιχτά σαν με κρατούσες
γιατι έφυγες ταιράκι μου
έλεγες, μ` αγαπούσες

Έναν άνθρωπο νεκρό
απόψε αντικρύζω
ξερό, ένα δεντρολίβανο
χωρίς ζωή μια στάλα
μια στεγνωμένη μοναξιά
φάντασμα, του εαυτού μου
με μόνη εικόνα στο μυαλό
κορμιού, που ήταν δικού μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-04-2017