Ρωμιοσύνη μου, σπαθί

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Όσο οι βάρβαροι μου λαβώνουν τη πατρίδα, χαρτί μολύβι έχω θα της γράφω ύμνους. Είμαι καλά ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στους μπαξέδες τους τρανούς
σ` είδα γλυκιά πατρίδα
είχα στα στήθια μου καημό
αγκάθια στη καρδιά μου
μες στη ψυχή μου τάμα
θεούς. τους επροσκύνησα
για δικαιοσύνης θαύμα

Σ` έψαξα στα υψώματα
ψηλά στ` άσπρα ξωκλήσια
στα ηρωικά τα μνήματα
στα μάρμαρα τα άγια
να σε θωρώ ανδριωμένη
για σένα τα τρισάγια

Μέσα σε στάχυα γύρεψα
τον ήλιο να χρυσίζει
δάφνες στα χέρια να κρατάς
και της ελιάς κλωνάρια
να` σαι λεύτερη, τρανή
με όμορφα βλαστάρια

Άστρα να μιλούν γι αυτά
σ` όλη την οικουμένη
σταυραετοί της δύναμης
παιδιά με περηφάνια
να πλέκουνε για σένα, νε
χιλιάκριβη, στεφάνια

Σε γύρεψα, μονάκριβη
στο γαλανό το κύμα
στα μαρμαρένια αλώνια
σε χώμα, δοξασμένο
στα κρίνα της Λαμπρής
και άλλο δε προσμένω

Να γίνεις τόσο αψηλή
τους ουρανούς να φτάσεις
φουστάνι, να φορείς λευκό
το δίκαιο ν` ορίζεις
φως μου εσύ, της χαραυγής
τ` υψώματα τ` αξίζεις

Μη σε λερώνον ιερή, συ ε/ισαι του ήλιου κόρη
η Ρωμιοσύνη των θεών και των ηρώων όλων
ψυχής μου εσυ το αίμα, το δάκρυ της καρδιάς μου
Ρωμιοσύνη μου, σπαθί, Ανάστασης...οσιά μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-04-2017