Νέος Μεσαίωνας

Δημιουργός: Τσολάκης Ιωάννης, Αθάνατο Στάχυ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]
Στη γωνία ο νους μου στριμωγμένος
υπομένω ανθρώπων μαχαιριές με απύθμενο μένος.
Οι νοητές τους λεπίδες χαράζουν το κορμί μου
κι η ποίηση τώρα πια δεν γεμίζει την ψυχή μου,
γιατί οι θεσμοί αγγίξανε το πάτωμα,
ξεφτίσαν τα ιδανικά κι οι αξίες,
παραδώσαμε τα όπλα στο τελευταίο ανάχωμα,
ηττηθήκαμε κι αφεθήκαμε στο άπειρο τελείες...

Οι πεδιάδες του παραδείσου κιτρινισμένες και ξερές
περιμένοντας αγνή καθάρια βροχή να σβήσει τις πληγές
Άνθρωποι!. Έχουμε φόνο της μητέρας μας διαπράξει
Και οι πεδιάδες πάντα να περιμένουν...
Μια βροχή που ποτέ στο χώμα δεν θα φτάσει.
[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2017