ο πρώτος ήλιος

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τον πρώτον ήλιο σου τον αμόλευτο θα δώ
σε μια νέα μορφή ν’αντιφεγγίσω
να φέξουνε τα σπλάχνα μου όλο τον καημό
για λίγη αγάπη θαρρώ θα τ’αναστήσω
κι αν τύχει ξάφνου και προλάβω και χαθώ
τα βάλσαμά της στον άδη θα μυρίσω

μα ποιος ζητάει ευτυχία στη λησμονιά
σάρκα μες στο χώμα πως να μείνει
ψυχής ζωή στην άβυσσο ακοίμητη διψά
για τ’όνειρο που ακούραστο τη ντύνει
και ζεί απο τα γήινα πιο ψηλά
σαν αητός στην επουράνια γαλήνη

πές μου λοιπόν εσύ μια στιγμή σαν αστραπή
πως ν’ανασάνω και δεν θ’αργήσω να το κάνω
κι αν σηκώσω στον αέρα το αβάσταχτο κορμί
σε φανερό χορό στο πέταγμά μου απάνω
μη φοβηθείς που πίσω μου ακολουθάει η γή
στη μέση εγώ στον πρώτον ήλιο σου θα φτάνω

γλυκιά η ελπίδα που σαν μύρο στάζει στους αρμούς
του μυαλού για να ποτίσει τα πηγάδια
της θύμησης σου δίνοντας άπειρους νυγμούς
ν’αφήνει η κάθε στάλα της σημάδια
την άυπνη νύχτα απο τους στεναγμούς
η όψη σου να ξεχωρίζει στα σκοτάδια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-04-2017