δεν κρύβομαι στη λησμονιά

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

έμαθα τους δρόμους των άστρων
και του ανέμου τις συνήθειες
της μοίρας μου έζησα τους νόμους
κατάματα είδα τις αλήθειες

στην παραζάλη του πιοτού
σκότωσα και σκοτώθηκα,αθώα
μιγάς απ’το αίμα του λευκού
κείτομαι στα εγκόσμια υπερώα

λάμψη δεν έχω αγγελική
ούτε γλυστράδα της γουστέρας
τον άγγελο τον μηνυτή
τον αναμένω της δευτέρας

τσιράκι δεν είμαι του ονείρου
μα ούτε ο επιβάτης της ερήμου
το φώς σαν πέρασα του απείρου
αγνόησα την απαντοχή μου

σκορπίστηκε στάχτη θνητή
το κρίμα μου στις εσχατιές
γιατί αργούσε να λάμψει η αυγή
στης νύχτας τις κατηφοριές

τις λέξεις γυρεύω ακόμα
για το ξημέρωμα του ανθρώπου
σηκώνομαι πέφτω στο χώμα
εικόνα μοιάζω αυτού του τόπου

μάταιη η δικιά μου η δειλία
αν ζεί στη γή έστω ένας γενναίος
των νοσταλγών μου η νοσταλγία
λυτήρια κι ο χρησμός τυχαίος

δεν κρύβομαι στη λησμονιά
κάμποι αχανείς που να τους δώ
τοπία ανοίγω φιλικά
της μνήμης να τα φανταστώ

και βλέπω πάλι ,παντού εσένα
γίνεσαι λόγια,μιά σιωπές
αμέριμνη στα φλογισμένα
αόρατες πλάθεις προσμονές

όσο κρατάει ένα φιλί
τραβάει ο δρόμος μου μακρύς
σιγά σιγά με το ραβδί
θα βρώ το διάβα της ζωής

θα βρώ κι εσένα πρώτη φορά
έξω απ’τα σύνορα του πόνου
μέσα σε κήπους και νερά
του καταγκρεμισμένου χρόνου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2017