Κρατώντας μια κιθάρα

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κρατώντας μια κιθάρα

Κοιμήθηκες ξυπόλυτος σε ξύλινο παγκάκι
τ' αστέρια καθώς κοίταζες να σκίζουν τα βουνά
να γίνονται χρυσόσκονη σ’ ένα βαθύ χαντάκι
και κάποτε ν’ ανάβουνε σε σύρματα γυμνά.

Ξεκρέμασες τα όνειρα απ' τ' ουρανού τ' ανώγεια
τα μέθυσες με έρωτες και με παλιά κρασιά
απ' τις γραμμές σου έσβησες όλα τα κούφια λόγια
και γύρισες τη μοίρα σου, με δυνατή κλωτσιά

Μου το ‘χεις πει πως γέννησε, άβυσσος το κορμί σου
και το μυαλό σου ερείπια μιας γκρεμισμένης γης
ξηλώθηκε ο παράδεισος κι έκοψε την ορμή σου
μα τίποτα δεν έκλεισε το στόμα της κραυγής

Κοιμήθηκες και ξύπνησες, κρατώντας μια κιθάρα
τα βήματά σου χόρεψες επάνω στις κλωστές
θυμήθηκα που μού ‘λεγες, σβήνοντας δυο τσιγάρα
“τα όνειρα ξυπόλυτα δεν μένουνε ποτές”.


Ελένη Σωφρονίου Στρατή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-05-2017