Και φθινοπώριασε

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

Καλό ξημέρωμα σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΚΑΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΣΕ…


Μου είπες ήτανε ρηχός,
ο έρωτάς μας δυστυχώς
και αποχώρησες.
Με μία λέξη πιστολιά,
μία ψυχούλα, μια σταλιά,
στα δυο τη χώρισες.

Θύμα μιας άγριας σφαγής,
ο έρωτά μας καταγής,
μα συ δεν πόνεσες.
Έριξες πέτρα στα παλιά,
καινούργια βρήκες αγκαλιά,
μαύρα δε φόρεσες.

Βόηθα καλή μου Παναγιά,
εκείνη την πρωτομαγιά,
για πάντα να ξεχάσω.
Να μη θυμάμαι και πονώ,
της νιότης κάποιο δειλινό
και να το ξεπεράσω.

Χρόνια περάσανε πολλά
και στην οδό Παύλου Μελά,
σ’ ένα μικρό μπαράκι.
Συναντηθήκαμε ξανά,
τυχαία μα αληθινά,
με το παλιό σαράκι.

Επωδός:
Κι ήταν Θεέ μου,
η γιορτή των λουλουδιών
και Φθινοπώριασε.
Και το τραγούδι,
στα χείλια των παιδιών
κι αυτό ξεθώριασε.

Γιώργος Δ. Σ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2017