Προσμένουμε..το δι ευχών

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ειλικρινά δεν ξέρω πως μου ήρθε τούτη η γραφή...μόνο ξέρω ότι έσκυψα πάνω της, με πολύ μεγάλη προσοχή, κάτι που δεν κάνω συνήθως....πολύ κακώς βεβαίως, Καλημέρα, να είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένας κατακλυσμός ουράνιος
Κι ο Νώε δεν εφάνει
Τον καρτερούν, οι νηστικοί
Κι οι καταφρονεμένοι
Οι ταπεινοί, στα υψώματα
Ο άδειος κόρφος μάνας
Ν` αφουγκραστούν νέα ζωή
Στον ήχο, μιας καμπάνας

Λάσπη...το χώμα δεν ανθεί
Σκεπάστηκαν τα μνήματα
Στάρια, δε θερίσαμε
Δε βγήκε φέτος ήλιος
Κι όλο αλυκτάνε..οι τρανοί
το δίκαιο...μη δικάσει
κρατούν σφιχτά..τα γρόσια τους
η ώρα...έχει φτάσει

Τα περιστέρια..έχουν πληγές
Τα σωθικά τους καίνε
Οι πιστοί...κάνουν σταυρούς
Ψηλά...στο μοναστήρι
Αίμα ξερνούν οι θάλασσες
Το νυφικό..ελασπώθει
Χίλια χέρια υψώνονται
οι κούνιες στάζουν δάκρυ
Ψυχές...βογκούν και έρπονται

Μια κουκουβάγια έκρωζε
Τις νύχτες...στους αιώνες
Η ματαιότης, στον αφρό
Πού εσκέπασε τη πλάση
Ένα καντήλι, όλοι ζητούν
Κρίματα...ν` ακουμπήσουν
Και η τιμή..στη λάσπη
Σημαίες..κουρέλια, κρέμονται
Στ` άδικου το κατάρτι

Λάμψη...των κεριών γραφή
Που οι άνθρωποι δεν είδαν
Μον ζούδια, χάμω σέρνονται
Νερά, δε χαραχτήκαν
Μητε βλογούνται...ψάρια
Στο μάταιο...όλοι προσκυνούν
Μια κιβωτό..γυρεύουν
Πνίγηκε ο λόγος του καλού
Τα κρίματα, περσεύουν

Εσχίσθει...ο ουρανός...βρυχάται
Εσκιάχτει, η ανθρώπινη φύση
Που την αγάπη αρνήθηκε
Και ξεψυχάνε κούτσικα
Πουλήθηκε φτηνά η ζωή
Σ` ένα λεφούσι μύγες
Πάτερ...Παντοκράτωρ.....αργύρια
Γραφές, της λήθης, σελίδες

Ποιός αγοράζει, ποιόν πουλά
Σκουριάσαν...τα καντάρια
Τράνεψε, οργής ο πόνος
Σ` άδεια μάτια σκοτεινά
Πληγές, ελεημοσύνης
Καμίνια, αχνίζουν των ψυχών
Ενα κλαράκι, άπόμεινε
Ψάχνει μια στάλα ήλιο
Προσμένουμε..το δι ευχών.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2017