Ου μοιχεύσεις!!!τι είναι αυτό?

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Έχω ψιλοχαζέψει....μ` αρέσει πολύ να γράφω τέτοια ποιηματάκια!! ποιήματα, δεν θα τα έλεγα, απλά το διασκεδάζω γράφοντας κι αυτές τις αλήθειες που ποτέ δεν λέμε, θα το διαβάσω στον Τάκη μου να γελάσει λίγο. Ευχαριστώ καλή Κυριακή.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα βιβλίο έπιασα η δόλια και διαβάζω
που πυρπολεί τα αίματα κι άκρη...δεν τη βγάζω

Γερνώ...έζησα πολλά, γάμου...πιστό σκυλί
μα τι λιγάκι πείραζε?? να γίνω αμαρτωλή?

Με αγιαστούρα προχωρώ, μια ολόκληρη ζήση
δεν αφήνω..εαυτόν, λίγο..να ξεστρατίσει!!

Μια παράνομη αγάπη..., στο είναι μου τη στέρησα
μια πυρκαγιά...να καίγομαι!!!πολύ το καθυστέρησα

Μιαν ζωή...τη συναντώ κι όλο...μου γνέφει...έλα!!!
κι εγώ για το στεφάνι μου, στερούμαι...αυτή τη τρέλα!!!

Είναι φορές που σκέφτομαι, το παράνομο!! τ` αξίζει!
να καίγεσαι!! να ψήνεσαι!! ηδονή να σε ορίζει

Γιατίιιι είναι γλυκό το άτιμο, γεμίζει τα βιβλία
κι όσοι το εγεύτηκαν, δόξα!!στην αμαρτία!!

Κι όλο ρωτώ κι όλο ρωτώ, μα άκρη δεν τη βγάζω
σ` ένα καμίνι να μη μπω? για λίγο να στενάζω!

Ω!!! ναι αγαπώ, κοντά τριάντα τόσα χρόνια
μια σταλιά ας μέθαγα....σε αλλουνού κολώνια

Μήτε κλεφτά....ένα ραντεβού, μήτε ένα χτυποκάρδι...
μήτε μια έξαψη κορμιών!! της κόλασης!!!ένα βράδυ

Μια αμαρτία, λαγνείας...κρυφά, μες στα σκοτάδια
και μυστικά αφανέρωτα, στης έκστασης, υφάδια!

Ένα σταυρό...μωρέ κρατώ και φύγανε τα πάθη
ου μοιχεύσεις!!! τι είναι αυτό?? η ζωή εχάθει

Κακά τα ψέμματα φίλοι μου, η πίστη είναι αξία
και το κρυφό το ραντεβού...της σάρκας...δοξασία!!

Να θυμηθείς, πως τρέμουνε, τα γόνατα το δείλι
φωτιά και λάβα το φιλί!!!!που θα τρυγά τα χείλη!!

Νααα πεις πέντε- έξη ψέμματα, με χαμηλό κεφάλι
να μετανιώνεις!! να πονάς!! να λες Θεέ μου πάλι!!!

Ποιανού εφεύρεση ειν αυτή? του γάμου...ιδιοκτησία?????
βαριά η καλογερική...το γράφουν τα βιβλία.......

Και...παρανόμως..σκέφτομαι!!! εμ...δεν κάνω ούτε βήμα!
δειλή, ποιήτρια? σύζυγος, τζάμπα θα πάω στο μνήμα!!

Γιατί? ν` αγιάσω ωι! με!, ξεχνώντας όλα τα πάθη?
ως και ο Τάκης θα` λεγε, προχώρα...κι ότι γράφει!

Ένας παράνομος, έρωτας, ζητείται εις τα χαρτιά
ν` αναστηθεί, να καίγεται , η δόλια μου καρδιά

Να πάω σ` ένα ραντεβού, τρέμοντας...σαν πουλάκι
να λαμπαδιάσω το κορμί! να κάψω...την Ιθάκη!

Καβάφη? εσύ? αγαπητέ..πήγες...έμεινες καιρόο
άνθρωπος των παθών...πως άντεξες? απορώ...

Και μη μου πεις πως χόρτασες, αποθηκεύεται, το πάθος??
να βγάζεις, όταν σου ρχεται, χωρίς να κάνεις λάθος..

Σ` ένα λαθάκι, άντρα μου, έπρεπε να υποκύψω......
ο χρόνος, αγάπη, μόνο ποτίζει, αυτό δεν θα στο κρύψω................................................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-06-2017