του περβολιού σου αποβραδίς

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

του περβολιού σου αποβραδίς
που όλο χρυσώνεται σαν σουρουπώνει
που οι χυμοί,τα γλυκοστάγματα ενωρίς
τρέχουν αθόλωτα το μέλι να μεστώνει
αφράτα κομποπλέγματα στητά και τραγανά
και τ’αλειμμένα πλέρια που ζητούν δαγκωματιά,

και βάφονται μ’ευωδιασμένα πλήθια
κάτι τ’αλλιώτικο καθώς θάχουνε πάρει
μύρο κι ανθόνερο της ερωτιάς ψιμμύθια
και στο μαγεμα ένα μυστήριο χνάρι
που απλώνεται αγνάντια μου κρυφό
κι αστείρευτο της ηδονής ευφραντικό

απίθανο ερωτόπουλο μέσα κι εγώ αναμμένος
λιμπίζομαι βολτάρω πιο βαρβάτος
απόσταγο πιπίλισμα κι ακόμα πυριωμένος
χαρά ζωής το βύζαγμα στο πιόσιμο χορτάτος
και τραγουδάω να λέω πως είμαι πια ο νυχτοβάτης
μα νείρομαι στον κήπο σου,νάμαι ο μεσημεριάτης

κι αν ξαφνιαστώ σαν φάντασμα βουβό
και φουντωμένος κάποτε παραπατήσω
ερωτόπουλο αφού δεν είμαι δολερό
μην σκοτιστείς,στα ζαχαρένια πάλι θα γυρίσω
γοργός στο γύρισμα ,τι τάχατε μου λείπει;
θα ορμήσω,δίχως έγνοια και χωρίς το καρδιοχτύπι

με τα γλυκοχaράματα σγουρά τα οπωρικά
τα παρμένα βραδυνά σου που γίνανε δικά μου
ελεύθερα πια περιπατώ και στα πυκνά
χτυπάει κι αναφτεράει για γούστο η καρδιά μου
ασπρογαλάζιες οι ριπές στα μάτια μου σπιθίζον
μεστό κoρμί μα όχι άγουρο να το περιστολίζουν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-06-2017