Ατιτλο

Δημιουργός: pam1988, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΦΡΕΖΑΔΟΥ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν θα σας πω για τις μέρες και τις νύχτες μου.
Καλά περνούσα πάντα.
Είμαι βλέπεις από εκείνα τα παιδιά , που ακόμα και στη μεγαλύτερη μαυρίλα,
Θα έβρισκαν τρόπο να χαμογελάσουν.
Δεν μου πάει το μαύρο και δεν του πάω , ούτε εγώ .
Είμαι από εκείνα τα παιδιά , που είναι παιδί ακόμα.
Που ότι του καρφωθεί στο μυαλό , απλά πάει και το κάνει.

Είκοσι εννιά , κουβαλάω στη πλάτη μου, και αν με ρωτήσεις το αγαπημένο μου μέρος στην Αθήνα , θα σου πω το Αllou fun park, και ας με κάνει να ανακατεύομαι…
Δε βαριέσαι! Και άλλα με κάνουν να ανακατεύομαι , και δεν είναι απ΄ τη ζάλη και τις τούμπες…

Ο άνθρωπός μου, λέει ότι έχω πολλαπλές προσωπικότητες και δεν θα βαρεθεί ποτέ.
-Γελάω- Πιάνω τη βούρτσα, τη κάνω μικρόφωνο και αρχίζω και τραγουδάω με ύφος το Bang , bang you shot me down .

Σε έχω δει πως με χαζεύεις…

Κάνεις πως κοιμάσαι , και το ένα μάτι σου μένει ανοιχτό, ενώ εγώ περιφέρομαι στο δωμάτιο , και μόλις ακουστεί το ‘‘Μπαμ’’ , ακούω και τη φωνή σου .
- Τι βλακεία έκανες πάλι;
Όταν παντρευτούμε , μου λες, θα κάνουμε τουλάχιστον είκοσι φορές πρόβα , το περπάτημα προς την εκκλησία ,θα γνωρίζεις ακριβώς τη διάμετρο του πλακιδίου , μη πέσεις και σκοτωθείς.
- Δεν παντρεύομαι σε εκκλησία με νυφικά ,τακούνια και αηδίες, προτιμώ σε μια αμμουδιά ξυπόλυτη και αν έχει και ένα ξωκλήσι έχει καλώς….
Αν δεν έχει , θα ενωθούμε μόνοι μας, εμείς τα αστέρια , η θάλασσα και οι γοργόνες !

Πάντα πίστευα στις γοργόνες, στα πνεύματα και στους εξωγήινους.
Δεν το λέω παραέξω όμως, μην με περάσουν για τρελή !
Μόνο εσύ το ξέρεις, που με θεωρείς ήδη!

Περπατάμε …

Βλέπω τον Χρήστο , είναι ξαπλωμένος πάλι έξω από τη πολυκατοικία.
– Ευτυχώς δεν κάνει κρύο , απόψε-
Παίρνω από το περίπτερο , τσιγάρα , κάτι φαγώσιμο και μια μπύρα.
Τον φιλεύω.
- Είσαι καλά ;
- Καλά είμαι -μου χαμογελάει- πως μπορώ να μην είμαι ; Βλέπεις κάτω από τι θέα κοιμάμαι ;
Και μου δείχνει το ολοστρόγγυλο φεγγάρι.
- Βλέπω .
- Οι άνθρωποι ομορφιά μου , κλεισμένοι στα ντουβάρια τους χάνουν τα καλύτερα, μεγαλώνουν και δεν θυμούνται το φεγγάρι, εσύ κοίτα να μην το ξεχάσεις !
- Δεν το ξεχνάω , Χρήστο !
Βουρκώνω..
Ο φίλος μου ,μου δίνει το χέρι του και μου κλείνει το μάτι .
- Έλα , πάμε
- Καληνύχτα Χρήστο.
- Αμήν!

Σκοντάφτω,
Ακούω το Χρήστο..
- Πρόσεξε μην πέσεις!
- Ε, και τι; Σιγά! Δεν θα ξανασηκωθώ;
- Μπορεί και όχι..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2017