Το αυγό του φιδιού

Δημιουργός: Νέτα-σκέτα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν ρυάκι νιώθω τη ζωή μου που στεγνώνει
και η ψυχή μου, μέσα μου παγώνει.
Που νάβρεις άνθρωπο να πεις δυό λόγια
που οι κουβέντες τους ηχούν σαν κομπολόγια

Κοιτάς τα μάτια τους Θεέ μου και τρομάζεις
και μ' όλα όσα που σου λεν, δειλιάζεις.
Μαχαίρια που ακονίζονται οι λέξεις
σου τα πετούν κι αισθάνεσαι πως θες να τρέξεις.

Μες στις καρδιές τους, τα μίση πια φωλιάζουν
και των φιδιών, τα αυγά τους επωάζουν,
για να τα ρίξουνε μες τις καρδιές μας
να ροκανίσουνε τις όποιες αντοχές μας.



Μην ανησυχείτε δεν επανέρχομαι. Απλώς πιάστηκα από την
ανάρτηση της Λυδίας , η οποία με ξαφνιάζει ευχάριστα και
παρεμβαίνω. Τό ποίημα αυτό το έγραψα χθες, μετά από
πολιτική συζήτηση με ανθρώπους που τους γνώριζα
για πρώτη φορά. Μιλάμε πως πάγωσα με όσα άκουσα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2017