Του αγνώστου ποιητή (ι

Δημιουργός: Δήμητρα

Πόσο όμορφη λέξη...Π Ο Ι Η Τ Η Σ...Καλημέρα σας.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του αγνώστου ποιητή (Ι) ...


Ω.. άστρα που απο ψηλά τα ανθρώπινα κοιτάτε
και σαν ρυνίσματα χρυσού στη σκοτεινιά σκορπάτε
για πείτε μου ποιανού Θεού τα μυστικά φυλάτε;

Ω... φως χλωμό του φεγγαριού που 'σαι στη νύχτα μάτια
κι αστράφτεις στου ορίζοντα τα τέσσερα κομμάτια
για πες μου σαν ποιού άρχοντα να κρύβεις τα παλάτια;

Ω... ήλιε χίλια χρώματα που λάμπουν σαν γεννιέσαι
κι όπως σε φέρνει η ανατολή στη δύση αποκοιμιέσαι
για πες μου για ποιάν αφεντιά νύχτα να βγείς αρνιέσαι;

Ω... ουρανέ που σώματα και μύθους φυλακίζεις
κι απλώνεσαι δίχως αρχή και τέλος δεν γνωρίζεις
για πες το μου με μοίρας ποιάς ταγή να μας ορίζεις;

Ω... ποιός Θεός,ποιός άρχοντας,ποιά αφεντιά,ποιά μοίρα
στολίζει και παραφυλά του κόσμου μας τη γύρα;
Τόσους ρωτούσα και ρωτώ μα απάντηση δεν πήρα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2006