Μεσα Στο Χρονο

Δημιουργός: inokrini, Κ.L inokrini--Κατερινα Λιαρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

4-7-2017 ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ…….. από τη συλλογη σκιαγραφημα ψυχης


-Πέρασε ο χρόνος,σαν σε σπείρα που γυριζει
μές στα σοκάκια των σφαιρών ,στου σύμπαντος τις γειτονιές
την άγγιξαν με αστερόσκονη και την έχρισαν αρώματα οι Πλειάδες.
Σαν αμαζόνα στάθηκε πάνω σε άτι χωρίς οπλές,χρυσόφτερο
κι αέρινα περνάει τα σοκάκια.
Αυτά που πίστευε τα έννιωθε μονάχα
μπροστα στα μάτια άλλα βλέπει κι απορεί
Τον έρωτά ΜΟΥ, τον γυρεύει με λαχτάρα,λίγο η Χάρη να τυλίξη το κορμί.
τώρα τους είδε τους αγγέλους πόσο λάμπουν,
μες στη δική Μου αγκαλιά,γοργοφτερουν
είδε του χάους τα παιδιά, και το σκοτάδι
ζητάει τη μέρα της ΖΩΗΣ! Και όχι βράδυ!
μοσχομυρίστηκε στη βέρα που φορά,
που,ναι γεμάτη χρυσοκόκκινα αστερια.

σαν μια σελίδα του βιβλίου που κοιτάς.
Διαβάζεις μία! Και ξεχνάς τις άλλες δέκα
και προσκυνάς μόνο τη γνώση που κρατάς
……………………
Μ,άστρο γεννήθηκε,σαν σκήπτρο της η πένα
στου γαλαξία τον χορό που συναντα
σαν να,ναι ιέρεια ναού,που έχει γνώσεις
γράφει τ’ανείπωτα του κόσμου μυστικά.
Ζητάει πίσω να γυρίσει απ’τη σπείρα,
το ρου ν’αλλάξη εκείνης της διαδρομής
να πη σε όλους και για την < κοσμοπλημμυρα >
στην αρμονία των σφαιρών της μουσικής
Μια προσευχή,για κείνηνε για λίγο φτάνει
να ενωθή η γή, με άκρη τ’ουρανού
οι αμφορείς να στάξουνε σ’αυτην τα μύρα
και τριαντάφυλλα στην πύλη του Θεού
…………………………
Η ζυγαριά χρυσή,στη γνώση της βαραίνει
και στην αγάπη που μ’αυτή ηταν ντυμένη
στα σκαλοπάτια ΜΟΥ ανεβαίνει ντροπαλή
τώρα του ρήτορα ο λόγος εχει σιωπήσει
του στοχαστου η σκέψη έχει εξασθενήσει
νύμφες του κόσμου στο άρμα τώρα συναντά
και θα περάση το κατώφλι όπως κι οι άλλες
πίνει της λήθης το νερό και ξεδιψά! ( από τη γνωση)

Κ.Λ. ΙΝΟΚRΙΝΙ ( 2ρο ποιημα για την Τουλα Μπαρνασα)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2017