Μάζεψα δάκρυ..θάλασσα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φιλαράκια, κοίταγα σήμερα μια ροδιά που φυτέψαμε 20 χρόνια πριν εδώ στο μικρό μας κήπο ( το είχα ζητήσει απ` τους συγκάτοικους ) έγινε μια κούκλα, από παιδί μ` άρεσαν οι ροδιές.....να είστε καλά, σας ευχαριστώ από καρδιάς.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στις καλαμιές κοιμήθηκα
και στο ξερό χορτάρι
έκλαψα και λυπήθηκα
για όσα μου είχαν πάρει

Περπάτησα σ` ανηφοριά
στης δίψας το ταξίδι
ήταν μ` αγκάθια τα κλαριά
που μου δώσαν στολίδι

Έκλαψα..κι ήμουν παιδί
ζητώντας μάνας χάδι
ξερό της νιότης το δενδρί
στης ερημιάς το βράδυ

Τα βάτα αγκίλωναν ψυχή
κι ο θεός να λείπει
κι ήταν το τέλος η αρχή
και το σκοτάδι λήθη

Το ξάγναντο το γύρεψα
με ματωμένα πόδια
ψυχή...δεν την εστέρεψα
και μάζεψα δυο ρόδια

Τα κράτησα για το στρατί
είχαν ρουμπίνι..χρώμα
δεν ερώτησα γιατί
έχω δρόμο ακόμα

Τα βάτα έκανα ροδιές
και τα καλάμια κρίνα
ήταν της νιότης οι σοδειές
που έλεγαν ξεκίνα

Μάζεψα δάκρυ...θάλασσα
άπλωσα τη ψυχή μου
ζωή..δεν την εχάλασα
δυο ρόδια είχα μαζί μου

Το ένα το λέγαν καρδιά
τ` άλλο ψυχής αγάπη
μάζεψα του σταριού σοδειά
κι αρνήθηκα τη λάσπη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2017