Χαράζει τάχα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

η περασμένη μέρα έφευγε σπαταλημένη,
ήταν η ώρα του δειλινού
και στο ξεφάντωμα του βαριοντυμένη λύγιζε
βραδιάζει τώρα δυό τρία αστέρια το προμηνύουν
φθάνει θεσπέσια νυχτιά
σαλεύουν ξεκουρνιάζουν οι στιγμές ελκυστικές
περπατούσαμε νυχτερινά
κάτω απο τους ισκιωμένους θόλους των καιρών
στα μονοπάτια στοιβαγμένων ονείρων
εκεί που οι έρωτες τρυφερά ξεπεζεύουν
απο τ'ασέλλωτα αλόγατα των σκοταδιών
σαν καταστάλαγμα μας αγγίζει φώς του μυστηρίου
κρατώντας μας απ'το χέρι
μας συνοδεύει πελώρια γοητεία
τα μαλλιά σου λυμένα σκορπισμένα
χρυσάφια στο φύσηγμα του αγέρα
και στο κορμί σου λάμπουν ρόδα λευκά που σε τυλίγουν
έχω γαληνέψει
κοιτάζοντας στις αστραπές των ματιών σου
το αιωρούμενο βλέμα σου
τη χάρη της κορμοστασιάς σου
τη δροσιά της νιότης σου το μέλι της φωνής σου
η αγγελική σου όψη κάλλος και ομορφιά
αυτός ο κόσμος ο ωραίος
εκείνη όλη η χαρά και η θωπεία η απέραντη θωπεία
κάτι άξιζε τούτο το βήμα περιπάτου
να ξεθαρρέψω για αυτό που κρύβω μυστικό
ένας καημός που με παιδεύει
μύριων πόθων η επιθυμία
δώδεκα και πέρασε
και βλέπω ήλιους νυχτερινούς και η ιδέα μου όλο τρέχει
αφήνει εδώ κι εκεί τους ίσκιους μου
οι μίτοι της αριάδνης δεν οδηγούνε
αφού ξέρω πως υπάρχεις
στα ίδια σύθαμπα στις ίδιες κόχες στη νέα μου ζωή
δική μου είναι πάλι στο άυλο μου κεφάλι η επιμονή
υμνώντας την παραφορά μου φυσώντας την πνοή μου
ζωσμένη την έξαρση μου κρύβει την ταραχή μου
και σου μιλώ να ζήσουμε τα οράματα
είμαστε εμείς οι πλάστες τότε που πλάθεται η αγάπη
και πρωτοφανερώνεται πανηγυρίζοντας
πολλαπλασιασμένη
χαράζει τάχα στην αμεριμνησία των κόσμων
και στις αιώνιες εκτάσεις
ήρθεν ο ήλιος με τα φουντώματα της αυγής
οι δρόμοι πληθαίνουν ασχολίες εγκόσμιες
ο χρόνος σημαίνει ο γήινος
θ'ανεχτεί να συντρέχει η αγάπη μας;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2017