Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από :Την ' Άλη 'Καλημέρα σε 'ολες και όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.

Ποιοι ίσκιοι σε καλούσαν και πήρες
την ρότα που στριγγλίζαν οι μοίρες,
στην πλάτη κουβαλώντας σταυρό;
Περάσανε έξι αιώνες..
και’γώ στους πικρούς μας χειμώνες
το χνάρι σου ψάχνω να βρώ.

Μπαρκάρισες καράβι του Μάρτη,
σημαία στο μεσαίο κατάρτι
ύψωσες του χρέους.. παληά,
το αιγαίο το κύμα ριγούσε
κι’ο Μυστράς τον ήλιο ρωτούσε:
-Του Βοσπόρου τι κλαίν τα πουλιά;

Την μάνα, την νεκρή Υπομονή,
στο φτωχό της κελί, στην μονή,
είχες αποχαιρετήσει,
μ’ένα δάκρυ πού’χε στάξει βουβό,
στης καρδιάς τον πικρό σου καιρό,
που αγάπη δεν σού’χε χαρίσει..

Κι’εσύ, εσύ που αγάπης νησί
έρημο κατοικούσες,
πιο πολύ απ’το φιλί την Ελλήνων φυλή
Θέ μου πόσο αγαπούσες!

Στην Χρυσή την Πύλη μπροστά,
Τρίτη ο αγαρηνός αλυχτά,
των Ελλήνων την Πόλη να πάρει,
και’σύ με πληγές στο κορμί,
με σπασμένο στο χέρι σπαθί,
τ’ουρανού ζητούσες την χάρη.

Κι’ήρθε άγγελος Θεού και σε πήρε.
-Σ’ενύπνιο μαρμάρινο γείρε,
για πάντα να ζείς στην καρδιά-
είπε-Ελλήνων ως νά’ρθει..
η χάρη η ουράνια, που εχάθη,
κι’η άμπελος βγάλει κλαδιά .

Ποιοι ίσκιοι σε καλούσαν και πήρες
την ρότα που στριγγλίζαν οι μοίρες,
στην πλάτη κουβαλώντας σταυρό;
Κοιμάσαι και κλαιν στους αιώνες,
της Άγια-Σοφιάς οι κολώνες,
δίχως όρθρο κι’εσπερινό.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2017