Της καρδιάς μου το παρτέρι

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάει πια, μ' εγκατέλειψε!.. Έφυγ' η ζωντοχήρα
κι έπεσε φυλλοξήρα
στα καλλωπιστικά,
τ' άνθη που 'βδοκιμούσανε όταν την είχα ταίρι,
στ' όμορφο το παρτέρι
πού 'χω μες στη καρδιά..
Πέθαναν τα γαρύφαλλα, παν' οι τρανταφυλλιές μου,
τά 'φτυσε ο πανσές μου
και ο βασιλικός,
έρεψε και μαράνθηκε δίπλα στη βουκαμβίλια.
Δεν έκατσε η μπίλια
κι ήρθε ο μαρασμός..

Μόνο μια ελιά μπονσάϊ,
που από τέτοια δεν μασάει
και τα νυχτολούλουδά μου, τα αναρριχώμενα,
ειν' τα μόνα που δεν κλαίνε
και σαρκάζοντας μου λένε:
"-Ρε σιγά το κελεπούρι !.. Ρε σιγά τη γκόμενα !.."



Όλ' αποξηρανθήκανε μέρα με την ημέρα..
Κρίμα τη ζαρντινιέρα..
Κρίμα την κοπριά,
χώρια το καστανόχωμα, πού 'ριχνα τόσα χρόνια..
Πέθανε η βιγκόνια,
πάει κι η πασχαλιά !..
Βλέπω τον Χάρο νά 'ρχεται, σύντομα και στα γιούλια,
όπως και στα ζουμπούλια,
δίπλα στον μενεξέ
κι ίσως προς το ξημέρωμα, σβήσει κι η ορτανσία,
πού 'ναι σε αφασία,
μέσα στον τενεκέ..

Μόνο μια ελιά μπονσάϊ,
που από τέτοια δεν μασάει
και τα νυχτολούλουδά μου, τα αναρριχώμενα,
ειν' τα μόνα που δεν κλαίνε
και σαρκάζοντας μου λένε:
"-Ρε σιγά το κελεπούρι !.. Ρε σιγά τη γκόμενα !.."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2017