Το καντήλι

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ

Είχε δύο ορφανά,
την βασάνιζε και κήλη,
Πριν να βγει για ζητιανιά,
άναψε και το καντήλι.

Πήγε σήμερα καλά,
-όχι πράγματα μεγάλα-
σίγουρα θά 'χει ψωμί,
ίσως φθάσουν και για γάλα.

Δίνει τώρα δύο χρόνια,
επιβίωσης αγώνα.
Μ' ας γυρίσει στα παιδιά
που τα έχ' αφήσει μόνα.

Στην καλύβα για να φθάσει,
επισπεύδει,...λίγ' ακόμα,
μα, σαν έριξε το βλέμμα,
εσωριάστηκε στο χώμα.
........
Έφυγε, πριν αντικρίσει,
-κουβαλούσε και παιγνίδια-
τα παιδιά καρβουνιασμένα,
μέσα στα αποκαΐδια..
.........
Κι ο παπάς,στην παπαδιά,
-ήταν και Μεγάλη Τρίτη-
είπε:Τέρμα το καντήλι,
δεν θα κάψουμε το σπίτι.

- Ο φιλεύσπλαχνος θεός,
-είπε τότ' η παπαδιά του-,
ελυπήθη και τους τρεις,
και τους κάλεσε κοντά του.

Βασανίστηκ' η καημένη.
Έφερες αυτά που σού 'πα;
Τα παιδιά είν' στο τραπέζι,...
έλα πριν κρυώσ' η σούπα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-12-2017