Επισκεπτήριο

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Επισκεπτήριο,
ήρθανε να μ' ανταμώσουν οι χειμώνες
ξάφνου μπάζει από παντού μνήμες,
αρχίζω να κρυώνω..
Μάζεψα τα κουράγια μου και στάθηκα απέναντί σου νύχτα.
Έχω να σου προσάψω μοναξιές
κι εσύ ερωτηματικά και απορίες για τις ευχές μου όταν έριχνες τ'αστέρια σου..
Μετρήθηκα στα λάθη μου
κι αν έχω λησμονήσει τα όμορφα,
είναι γιατί πάντοτε με προλάβαινε το σκοτάδι σου
εκεί να μου επιβάλλεις με το ζόρι το μαύρο σου..
Επισκεπτήριο,
άσε με να υπάρξω μια στιγμή ακροβάτης
να γίνει το τεντωμένο σκοινί ο κόσμος μου
κι ας τρέμω από κάτω τ' αχόρταγο το μαύρο σου
κι ύστερα κάνε με άστρο, να πέσω για μια ευχή σου..
Επισκεπτήριο,
στέκεται αντίκρυ μία κρεμάλα από αλήθειες
που δεν τους ύψωσα τ' ανάστημα
κι εγώ, εδώ τώρα να παίζω κρυφτό με τους τέσσερις εαυτούς μου
και να τα φυλάει ο ντροπιασμένος
100, φτου του και βγήκε..
κι ο δεύτερος πώς μου κουνά το δάχτυλο
¨Που'σουν χαμένος ρε ξεφτίλα όταν σ'έψαχνα;
Ποια δάκρυα σε είχαν κουκουλώσει πάλι;"
και κάνει πάσα τις κουβέντες του στον τρίτο
"Εμένανε θα μ' έχεις μέχρι τέλους, μαζί θα μείνουμε,
κοίτα να τα 'χουμε καλά γιατί με μένανε τη μάχη θα την χάσεις"
και γαρνιτούρα ο τέταρτος εαυτός
¨Στάσου δίπλα κι όχι απέναντι, μη με φτύνεις,
θα σε φτύσω κι όσο και να τρέξεις απ' το μέσα σου φυγείν αδύνατον"
Ανακωχή λοιπόν,
κι οι πέντε αθώοι
ελάτε να ταιριάξουμε δυνάμεις με αδυναμίες,
παράταιρα καλές τρικλοποδιές κακίας
μπορούμε να χωρέσουμε στο μίσος καλοσύνη
αρκεί να μεγαλώσουμε λιγάκι την καρδιά μας
κι ευθύς κάθε μας δάκρυ έναυσμα θα'ναι ελπίδας
και ντροπιασμένες λέξεις θα ντύνουν τις σιωπές μας
Επισκεπτήριο τέλος
καθένας στο κελί του
πάρτε τους εαυτούς σας
καθένας όσους έχει
και στα στακίδια
έχω να μαυρίσω τα βράδια μου
[align=center][align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2017