Περνούν τα τραίνα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλησπέρα στιχο-οικογένεια !...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περνούν τα τραίνα αδειανά από εσένα
Τ' αεροπλάνα τους αιθέρες τυραννούν
Κι είναι τα μάτια μου θολά και δακρυσμένα
Καθώς οι άχρωμες οι ώρες μου γερνούν...

Περνούν τα βράδια ορφανά από αγκάλη
Περνούν οι μέρες στα σκοτάδια σου.. νεκρές
Σαν ξημερώνει.. μακριά μου είσαι πάλι
Και με κερδίζουν μαύρες σκέψεις.. θλιβερές...

Ίσως γιατί μία ζωή ήμουν μονάχη
Σε άδειες σχέσεις.. σε χαμόγελα πλαστά
Ίσως η κούραση μου κύρτωσε τη ράχη
Κι η ευτυχία τη χαρά σου μου χρωστά...
...

Περνούν οι άνθρωποι.. κανένας δεν σου μοιάζει
Ξένα τα πρόσωπα π' αδιάφορα κοιτώ
Και τ' άγριο πάθος σου στα στήθη μου σπαράζει
Να σε στερούμαι όμως.. πες μου.. τί χρωστώ ;...
...

Ποτέ σου δεν κατάλαβες πως λιώνω
Μονάχη σαν γυρίζω στην σκιά σου
Στην έλλειψη της θέρμης σου παγώνω
Κι ας έγινα για πάντα πια δικιά σου...

Ποτέ σου δεν με είδες να μαραίνομαι
Ολάνθιστη σαν φεύγω από κοντά σου
Σε πέπλα σιωπής βαθιά σαν κρύβομαι
Και πίνω το φαρμάκι του σεβντά σου...
...

Περνούν τα περιστέρια φτερουγίζοντας
Βρεγμένα απ' τη θλίψη του λυγμού σου
Κι εγώ στέκω ακίνητη ελπίζοντας
Στην άκρατη χαρά του γυρισμού σου...




2-2-2009

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-01-2018