Το ν' αγαπάς είναι βάλσαμο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, άλλο ένα από το ράφι....μόνο αν μεγαλώσει κανείς πολύ μπορεί να γράψει κάτι τέτοιο ( καλό κακό..δεν έχει και τόσο σημασία ) σας ευχαριστώ πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν την αγάπη αξιωθείς
την κάνεις φυλαχτό σου
στα αγκάθια που περπάτησες
δίκαιο, είχες συγνώμη
μες σε μπαξέδες είχες στρατί
αγάπης, ήταν οι νόμοι.

Σαν της στοργής έχεις φιλί
τα χέρια σου για χάδι
όμορφα λόγια της ψυχής,
στα ύψη έχεις τη μάνα,
μάταια δεν προσπάθησες
ακούς γλυκιά καμπάνα.

Σαν μεγαλώνεις και γερνάς,
ματαιότης, ματαιοτήτων,
πατρίδα σου να την πονάς
κι άνθρωπο συλλογάσαι
θα κλάψεις για τ` ανθρωπινά
κι άνθρωπο δεν φοβάσαι.

Αν δίνεις απ` το έχειν σου
στους δυο χιτώνες ένα
τον νηστικό τον συμπονάς
και το πουλί το ξένο,
κλάψεις για μάνα ορφανή
εαυτό, έχεις κερδισμένο.

Αν δεν μίσησες τις ψυχές
που σου χαρίσαν πόνο
και πορευτείς με το καλό
της καρδιάς τους νόμους
παλάτια θα` χεις της χαράς
στολίδια απογόνους.

Αν των γραφών τις εντολές
τις έκανες σκοπό σου,
.οχι για την Παραδεισένια πύλη
μήτε θεού υποσχέσεις,
μόνο που στο έλεγε η ψυχή
μες στη ζωή θα δρέψεις.

Το ν` αγαπάς είναι βάλσαμο
συνείδησης αναπαμός
και καθάριο βλέμμα,
νανούρισμα μικρού παιδιού
σε κόρφο μυρωδάτο,
δάκρυ, που στο σκουπίζουνε
ειν λύτρωση γεμάτο.

Γερνάς, πίσω σου μετράς
χιλιάδες, τόσους πόνους,
ζυγίζεις τις αγάπες σου
αυτές κρατάς στη σκέψη,
έχεις φωλίτσα ενός πουλιού
και των Αγίων στέψη.

13--1--2018---
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-01-2018