Μια αλήθεια την αυγή

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή Κυριακή φιλαράκια, σκόρπιες σκέψεις....με μια ανάσα, ένα ζαβό κεφάλι που δεν ησυχάζει ποτέ...γι αυτό μ` αρέσει να κοιμάμαι! σταματά να γυρίζει, ευχαριστώ φιλιά σ` όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μοναχικό το ταξίδι, στης ψυχής μου
όσα μικρά πόθησα.
Νιώθω σκιές στα ουράνια, μια
πληγή, στων κορακιών τον ίσκιο.
Κι ήθελα τόσο πολύ να μιλήσω
στα φεγγάρια.
Να μιλήσω απλά, να πω
μια αλήθεια σήμερα.
Σκέψεις βουνά, σκεπάζουν
την σιωπή μου και τις λέξεις.
Θέλω τη γη ανθισμένη μ`
άσπρες πασχαλιές, με
γαλάζια κρίνα.
Κι είναι τόσο πολύ το γκρίζο
θεέ μου.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ...
να κόψω ένα μικρούλι κυκλάμινο.
Η θάλασσα κύματα βουνά, σταχτί
έχει για χρώμα.
Δεν μπορώ να ξεπλυθώ
για την αμαρτία του κόσμου.
Περπατώ χίλια χρόνια, στων
αγκαθιών τα περάσματα,
να βγω στα διάσελα, στα ξέφωτα,
ν` αντικρύσω τον ήλιο.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ,
όσα θέλει η καρδιά μου.
Να βγώ να τα φωνάξω ν`
ακουστώ στο κάμπο με τα στάχυα,
ν` ακουστώ στου νερού
το κελάρυσμα.
Μια ελευθερία ζητώ να μιλήσω
για την αγάπη.
Μια ελευθερία ν` απλώσω
άσπρο σεντόνι, στη λάσπη
του κόσμου.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ...
Στ υψώματα, στα μάρμαρα
ν` απλώσω την ζωή μου.
Να έρθουν ποιητές να ανοίξω
μάτια αυτιά, για ιδανικά
πλουμίδια, στολίσματα.
Μιλώ και νιώθω δεν μ` ακούν
δεν μ` ακούν οι άνθρωποι.
Μιλώ στα πουλιά, καημένη μου ψυχή
την Αυγή, άσπρα σμήνη, γλυκά
πεταρίσματα.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ...
Ν` απλώσω την ζωή μου
Στα λίγα, απλά τα καθημερινά μου
όνειρα.
Βραδιάζει νωρίς, μοναχή οδοιπόρος,
τείχη, τείχη πλακώνουν τα
φυλλοκάρδια μου.
Πόρτες κλειστές, σφαλισμένα
παράθυρα.
Τα μικρά μου μυστικά,
τα λίγα μου θέλω.
Μια αλήθεια την Αυγή,
να χαιδέψει τα μέσα μου.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ...
Μια λύτρωση, ένα άσπρο κρίνο
ένα άσπρο πανάκι στο πέλαγο,
ένα άσπρο χαρτί...
Ν` απλώσω ένα φιλί σ` εκατομμύρια
γράμματα.

14--1--2018---
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2018