Κερήθρα

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Aπ' την κερήθρα π' άφησες, μες στους ερειπιώνες,
μιας καθημερινότητας, άγριας και σκληρής,
σιτίζουν πια τον οίστρο μου, οι λιγοστοί νευρώνες,
που μείναν στον εγκέφαλο, σώοι και αβλαβείς...

Μόνο με δικό σου μέλι,
άγριά μου μέλισσα,
βγάζ' η έμπνευση καρβέλι,
σ' εποχή Νταβέλισσα..
Σ' εποχή που να μας πάρει,
είν' ο Χάρος εύκαιρος
και δηλώνει με καμάρι,
νεοφιλελεύθερος...
Σ' εποχή, που τους Βραχμάνους,
παριστούν οι Βάνδαλοι
και σαράφηδες ρουφιάνους
προσκυνούν οι άμυαλοι...

Συ μου επικονίασες τα λούλουδα τα λίγα,
στου νου τα ξεροντούβαρα με τις βατομουριές..
Εσύ που με παρότρυνες: "-Τις ομορφιές μου τρύγα,
προτού σωματεμπόρισσες πλακώσουν εποχές !.."

Που νά 'βρω ελαττοσάνιδα, κυψέλη να σου φτιάξω,
π' όλη η ξυλεία σώθηκε μ' αυτή τη παγωνιά..
Το μόνο που μ' απόμεινε, δυο στίχους μου να κάψω,
για πάρτη σου, στη χόβολη, που καίει στη καρδιά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-01-2018