Κυρά μου, φως που καίει

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σ` αυτό το χώρο υπάρχουν περίπου 100 ποιήματα για την πατρίδα, γραμμένα πολλές φορές με απέραντη λύπη, όταν χρόνο με το χρόνο όλοι τους ισοπέδωσαν το λαό, μας άφησαν μισή ζωή να ζούμε,μια πατρίδα...δίχως λαό!! ευχαριστώ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί κυρά να σηκωθείς
σαν στο είπαν οι μεγάλοι
ταχα για να αγωνιστείς.....
για το χρυσό τους το κουτάλι.

Γιατί κυρά να σηκωθείς
επάνω γράφει επωλήθει
λαός, ανδριωμένης ψυχής
ένα κουφάρι, η νύφη.

Που πας κυρά τη Χαραυγή
κόκαλα μες στ` αμπάρι
αργύρια και χρυσοί σταυροί
και τα κοράκια σμάρι.

Γιατί κυρά να σηκωθείς
να πας στο πανηγύρι
να δώσεις της Χρυσής Αυγής
χορό τρανό να σύρει.

Είχες πατρίδα στις κορφές
τη παιδική ψυχή σου
τη βγάλανε στις αγορές!!!!!!!!!!!
δυνάστες , για τη γη σου..

Πατρίδα..το δικό καντήλι
σε σταύρωσαν επτά φορές
στης εκκλησιάς τη πύλη.
Στων πεινασμένων τις ουρές!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.

Δεν έχει στράτα πια κυρά
πατρίδα , φτωχός λαος της
τα όνειρα μες στη πυρά
ένα σπυρί το βιός της.

Κυρά μου..φως που καίει
είναι τα τέκνα της σποράς.
Καιροσκόποι, Δήμιοι, Φαρισαίοι
δεν σκύβεις, δεν τους προσκυνάς.

Δεν ειν η πατρίδα μάτια μου
δικός τους λάκκος με φίδια.
Πατρίδα ειν τα κομμάτια μου
κυπαρισσόπουλα, στολίδια!!!!!!!!!!!

Χίλιες φορές τ` αγκάλιασε
η ματιά σου μες στους δρόμους,
Ψωμί, Ελευθερία διάβασε
κι όχι βαρβάρων νόμους.

Όχι κυρά μου δε θα βγεις
δεν αγαπιέται έτσι η πατρίδα
γύρε γλυκά να κοιμηθείς
και πες..κάπου την είδα.

Την είδα στο μικρό σχολειό
την είδα σ` άσπρο περιστέρι
την είδα, τη λέγανε λαό
κι είχε γροθιά στο χέρι..

2--22--2018----
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Μα δεν θα λένε.....Ήτανε σκοτεινοί οι καιροί.
Θα λένε......Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους.

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2018