Σε σκέφτομαι και πονάω

Δημιουργός: smaragdenia, Δάφνη

ΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, ΠΑΝΤΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ...............

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθα και κάθησα δίπλα στην θάλασσα.
Κάθε φορά που η καρδιά,
νοιώθει το βάρος ενός θαλασσινού βράχου,
να την πλακώνει
και να μην την αφήνει να ανασάνει.

Έρχομαι εδώ,
κοντά στην μάνα θάλασσα
και αυτή μ΄ακούει,
ακούει το χτύπο της καρδιάς μου
που ανασαίνει βαριά
κάτω από το ασήκωτο βάρος.

Και καθώς της μιλάω ,
μ΄ακούει σιωπηλή
έτσι σιγά-σιγά σηκώνει
και παίρνει το βάρος της καρδιάς μου
και το πετάει μακριά.

Σε σκέφτομαι και πονάω.
Αυτή η καρδιά
πονάει όταν πονάς,
κλαίει μαζί σου
σαν βλέπει το δικό σου δάκρυ,
κόβεται στα δυό
στον πόνο της δικής σου καρδιάς,
χαίρεται και στήνει πανηγύρι
όταν σε βλέπει να χαμογελάς.
Λαχταρά την ζωή της δικής σου ζωής
πληγώνεται σαν τριαντάφυλλο
κομμένο και πεταμένο στο βρεγμένο χώμα.

Και ανθίζει σαν το κυκλάμινο
πάνω σε ξερό βράχο
ποτισμένο από την βροχή
που στέλνει ο θεός
όταν νοιώθει ότι είσαι κοντά της!

Όταν νοιώθει την ανάσα σου
να ζεσταίνει τον κόρφο της,
όταν ακούει τον χτύπο της καρδιάς σου
και ο ρυθμός της να μιλάει
και να συλλαβίζει
το ΄΄σ΄αγαπώ΄΄ της ψυχής σου.

Όταν την νοιώθει να φτερουγίζει
στο άκουσμα του δικού μου σ΄αγαπώ,
όταν νοιώθω την δίψα σου
για την δική μου αγάπη.


Νοιώσε την λαχτάρα μου,
Έλα και σήκωσε το βάρος της καρδιάς μου,
για να ζήσω............
Και να μην πάψω να σ΄αγαπώ.................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-02-2018