Βυζαντινή ιστορία

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
[Από την πυρά, στο θρόνο]

Ο Λέων ο Αρμένιος, βασίλευε στην Πόλη,
κι αδυναμία έδειχνε, όπως ελέγαν όλοι,
εις τον Μιχάλη τον Τραυλό, δεξί του χέρι,ήδη,
μα όμως, εις τον κόρφο του, εζέσταιν' ένα φίδι.
Φίδι που δεν ανέχονταν, πια, ερπετό να μείνει,
και,βασιλιάς, συνωμοτών, εσκόπευε να γίνει.

Μα, ως συνήθως, ο Τραυλός την πάτησε, ο φουκαράς,
κι αντί για θρόνο, βάδιζε, εις θάνατον, διά της πυράς.

Τριγύρω του,οι δήμιοι,σιωπηλοί κι εκείνοι,
στου Παλατίου του λουτρού,βαδίζουν,το καμίνι,
που,είχ' ανάψει η φωτιά,και,άρχισε να καίει,
μα, ξαφνικά,ακούγεται η άνασσα να κλαίει.
Τρέχει στο σύζυγό της,και, γονυπετής, του λέει.
-Αύριο,έχουμε,γιορτή. Γιατί,τέτοια βιασύνη;
Δείξε λίγη ευλάβεια λίγη Χριστιανοσύνη!
Ας,σ 'αξιώσει ο Θεός ,αναβολή να δώσεις!
- Εν τάξει. Όμως εύχομαι,να μη το μετανοιώσεις!

Δίνει αμέσως,εντολή.Στη φυλακή,γυρνάνε,
τα πόδια του στα σίδερα,και, τα κλειδιά,του πάνε.
...............................................

Βλέπει, ο δεσμοφύλακας πως είν' δικός του. Τότες,
μ' εκείνον ,στέλνει μήνυμα στους άλλους συνωμότες,
προτρέποντας να κινηθούν γοργά τη νύχτα 'κείνη,
γιατ' 'αν μιλήσει, σίγουρα, κανείς τους δε θα μείνει.
.............................................................
Στο ναό,της Θεοτόκου-η κατάνυξη μεγάλη-,
είναι,νύχτα Χριστουγέννων,και,ο βασιλέας,ψάλει.
O πρωτόπαπας,σιμά του,ρυθμικά,κρατά το ίσο,
και οι συνωμότες,στέκουν,ρασοφόροι, πίσω-πίσω.
..............................................................
Μη μιλήσει,ο Μιχάλης,και,τους πιάσουνε στα πράσα,
σαν ηθοποιοί μεγάλοι, εντυθήκανε τα ράσα,
και, χωρίς να δείξουν,διόλου,την μεγάλη αγωνία,
ένας-ένας,πάν,και,πιάνουν,τ'ς εκκλησιάς,κάποια γωνία.
Κόβουν κίνηση,εκείθε.Λογαριάζουνε ν' αρχίσουν.
Ψάλοντα και βοηθούντα, δεν μπορούν,να ξεχωρίσουν.
Κοίτα,λένε,ατυχία.Θε να πάν χαμένα,ούλα.
[Εφορούσαν, λόγω ψύχους,καλογερική κουκούλα].
Σχέδια, για ζωής αγώνα, θα τους χάλαγε το κρύο;
Τα ξιφίδια στο χέρι,και ορμάνε και στους δύο.
Ο πρωτοπαπάς,σαν βλέπει,την κουκούλα του, τραβάει,
και,ο βασιλιάς,με τρόμο,προς το άγιο βήμα,πάει.

Την εγλίτωσε ο πρώτος.Εις τον δεύτερο ορμάνε,
και,κραδαίνοντας τα ξίφη με ορμή,γοργά χτυπάνε.
Αυτός,μ' ένα θυμιατήρι,προσπαθεί να αμυνθεί,
μα στα πόδια του, σε λίγο,το κεφάλι,θα βρεθεί.

Οι πάντες μαρμαρώσανε! Και άρχοντες και κλήρος.
Και ξάφνου, μπαίνει ο Τραυλός, και προχωρά σαν ήρως!
Τα σίδερα,στα πόδια του δεμένα είν' ακόμα,
μα, όλοι, ζήτω ο βασιλεύς, κράξαν, με ένα στόμα.
.....................
Φώναξε,ένα σιδερά.-Τις αλυσίδες,κόψε.
Εις την πυρά, 'βάδιζε 'χθες, στο θρόνο του απόψε!!!
.................
Υ.Γ.
Το θέμα,το επνίξανε.Τις εποχές εκείνες,
δεν είχαν τύπο ως εμείς,ούτε βιβλίο Γκίνες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-02-2018