Οι καιροί ου μενετοί

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

Με αναπεπταμένη τη ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ!..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ…


Πες μου, ρε φίλε κολλητέ,
διάνοιας χαρταετέ,
που κάνεις τον ξερόλα.
Αν είναι έγκλημα φριχτό,
να’ χεις το στόμα σου σφιχτό,
στη ζήση την καργιόλα.

Όταν φρικάρεις και πονάς,
αν πρέπει να λυσσομανάς,
να παίζεις πασαβιόλα.
Κι αν τύχει κάποιος πονηρός,
στην πέσει πίσω κι από μπρος,
να λες, πάρτα μου όλα.

Πες μου, ρε φίλε μου ξανά,
αν προσκυνάς το Μαμωνά,
την Πολιτίκ Σαβούρα.
Το πόθεν έσχες της ντροπής,
τη μουλωχτή της αρπαχτής
και κάθε λοβιτούρα.

Και με τις μίζες τις παχιές,
για ίντριγκες και λαμογιές,
πες μου αν έχεις γνώση.
Που μας στριμώξαν σε τροχιές,
τσούρμο σιχαμερές οχιές
και ποιος θα μας γλιτώσει.

Για όλ’ αυτά κι άλλα πολλά,
εγκλήματα μαύρα – θολά,
την έχω κάνει κρίση.
Και το’ χω πια καλοσκεφτεί,
πως οι καιροί, ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ,
άλλη δε βρίσκω λύση.

Πως ήγγικεν η ώρα,
για την Πατρίδα τώρα!..

…Να πάρω το ντουφέκι μου,
και στην παλάσκα βόλια.
Κι από το στέκι το παλιό,
της Γιώργαινας το καπηλειό,
να ρίχνω στα καργιόλια.

Γιώργος Δ. Σ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-03-2018