Επιθανάτιος ανάμνηση

Δημιουργός: Nemo, Odysseus Nemo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθόταν στο στέρνο,
βράχος,
και μού 'κοβε την ανάσα.
Το μυαλό μου επαναστατούσε
πάνω από τις κόγχες των ματιών,
έσφιγγε τα σαγόνια
κι ένα ελαφρό σκοτάδι
σκίαζε την ματιά.

Ένα άπλετο κενό στην σκέψη,
μοίραζε τους παλμούς στη μέση
κι ένα αγκαθένιο τόπι στον φάρυγγα
μ΄ έπνιγε και με ζωντάνευε.

Μάθαινε το σώμα στην απελπισία
κι ο πόνος
μεταστατικός του θανάτου γινόταν.

Περνούσε ο καιρός,
πλήθαιναν οι απελθούσες μέρες,
κι όλο περισσότερο
αγκάλιαζα εμένα
κι όλο με αποχαιρετούσα
κι έβαζα παραπάνω ζωή στις ώρες
μέχρι να έρθει το τέλος.

Και ήρθε...
με ένα χαμόγελο παιδικό κι αβίαστο.

Με πήρε από το χέρι
περπατήσαμε σ' ολάκερη την ζωή,
με αγκάλιασε,
με φίλησε
κι εκεί... χαθήκαμε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-03-2018