Τα πέλαγα να' ναι του ψαρά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή εβδομάδα φίλοι μου με ησυχία, σας ευχαριστώ πάντα πολύ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μουτζουρώνω σ` άσπρα χαρτιά, πλαστελίνες με μανία
αράδες, αράδες γράμματα, στα παιδικά μου τα θρανία.
Μάζεψα αγάπες, καημούς, έρωτες γλυκές αναμνήσεις
βάζω καρφιά και σύρματα, τις χαρακιές μιας ζήσης.

Ξυπνώ και έχω όνειρα, σ` ένα χαρτί τα βάζω
το βράδυ με χίλια μολύβια, την κοινωνία αλλάζω.
Έχω φεγγάρια δίδυμα, αστεροκλωστές και νήματα
έναν αργαλειό με γράμματα, καρδιάς, ψυχής τα κρίματα.

Δικά μου είναι τα πουλιά, τ` άσπρα τα περιστέρια μου
το αραξοβόλι, στην αετοφωλιά, στο γέρμα στα νυχτέρια μου.
Μουτζουρώνω μια ζωγραφιά, ένα μικρό σπιτάκι
της παιδικής της θύμησης, ζεστό παιδιού, ένα κουκουλάκι.

Δίκαιο, γη, Ελευθερία, στον Αίνο περήφανα, άγρια άτια
στη Δήλο έχω υπέρλαμπρο φως, μεσοπέλαγα κατάρτια.
Μουτζουρώνω δυο κεριά, χρυσά μανουάλια σε ξωκλήσι
μήτε που ψάχνω τον θεο, ποτέ να μ` απαντήσει.

Για τα κουβάρια της ζωής, για τα τρελά πουλιά
μπαλώνω λες με τις γραφές, ξέφτια από την καρδιά.
Ρίχνω τα τείχη στο λεπτό, τους μεντεσέδες σπάω
τα σφαλιστά τα παραθύρια, ελεύθερη πετάω.

Να πάω να βρω τους γερανούς, στα βράχια στη Καπαδοκία
φάδια, στυμόνια και κοντάρια, ένα καίκι έχω θρησκεία.
Τραβώ γραμμές για την αγάπη, για της σπηλιάς το χώμα
να ξορκιστούν οι δράκοι, σε ροδαμάκι γιόμα.

Γράφω πάνω στα βιβλία, ένα στίχο για το βιος
κι όλο προσεύχομαι σαν παιδί, να πεθάνει ο κακός!!!!
Γέμισε η αετοφωλιά χαρτιά, γράμματα, δίχως παραλήπτη
με μια κορδέλλα θαλασσιά, πάνω γράφει..σπουργίτι.

Μουτζουρώνω αετούς ψηλά, να δένουνε τ` ατσάλι
κάθε γραφή και μια γροθιά, για κοινωνία άλλη.
Έχω χαρτιά, πολλά χαρτιά, γραφω για κάποιο Τζέφρυ!
ξορκίσω ότι με πονά, όποιον καμίνια τρέφει.

Ποίημα τον κάνω, μια σκοτεινή μουτζούρα διαρκείας
γράφω για κάποιον Αλέξη, κουφάλας εξουσίας.
Έχω μολύβια, πένες, δικριάνια, έχω σπαθιά
κάνω επαναστάσεις! στα καραούλια του Μωριά.

Γραμμές, σελίδες, στάμπες, γράφω για μια ΤΕΡΝΑ
που έριξε τον Μήτσο, στο πάτο μες στη στέρνα.
Ότι μου κατέβει γράφω, για του Κούλη το κουκούλι,
τον εβάφτισα...πτυχίο..και τραβώ, ντουγρού .. στο Σούλι.

Τ` άσπρα μου τα χαρτιά, βόσκουν χάμου σαν κουνέλια
βάζω παντού σημάδια, για των Βαρβάρων τα φραγγέλια.
Ότι με πνίγει, με καίει, το βάζω ....κατεβατό!! σ` ένα χαρτί.
τ` απαραίτητα μου Ω3, στο παζάρι του ληστή.

Ότι σέπεται, σαπίζει, που μου στοιχειώνει εμέ τα βράδια
το κάνω χίλιες λέξεις, να` χω κλωστές κι υφάδια.
Πνίγομαι..πιάνω ένα στυλό, όλα τα διορθώνω
μικρά σπουδάγματα η ζωή μου, να` χω λίγο οξυγόνο.

Γράφω για τ` όνειρό μου, το περίσσευμα του αλλουνού
και τρέχουνε τα μάτια μου, παιδί κατώτερου θεού.
Της μάνας μου τα χέρια, τα κάνω όμορφη ζωγραφιά
την Μεταξία μου στ` αστέρια και τα χίλια μου καρφιά.

Εγώ δεν ξέρω γράμματα,μα ξέρω τους βαρβάρους
όσους δεν προσκύνησαν, έχω ζωής μου φάρους.
Δεν καρτερώ την σωτηρία, με όρισαν όλοι αριθμό
όλοι όσοι πουλούν, στα παζάρια τον ασπρο τον αμνό.

Φτιάχνω γραμμές κι έχω φεγγάρια, ήλιο που ξημερώνει
μια γαλανή που αγάπαγα κι είχε χρυσό το αμόνι.
Όλα τα έχω στα χαρτιά, της μάγισσας τα πυροφάνεια
στην Αρχαία Μεσσήνη, τ` αγάλματα, κόκκινα στεφάνια.

Ένα κυκλάμινο στο βράχο, ένα κοχύλι στο Αιγαίο
λίγη περηφάνια να` χω, σ` ένα ταξίμι τελευταίο.
Έχω χαρτιά γυαλιστερά κι ένα τσίτι φουστάνι
τα εσώψυχα μου καταθέτω κι αυτό θαρρώ μου φτάνει.

Κι όλο τρέχουν τα δάκρυα μου, σε μια λευκή σελίδα
θα μείνουν τα σημάδια, για την γλυκιά πατρίδα.
Που την αγαπούν, μόνο Χριστιανοί με πρόσφορα στα χέρια
οι Φαρισαίοι οι υποκριτές, σπάσαν τα καντηλέρια.

Εγώ δεν ξέρω γράμματα, ψηλά κοιτώ ένα καντήλι
να` χει λίγο λαδάκι!! κι έχω λυγμό στα χείλη.
Να` χει δυο λιοκούκουτσα, ένα στάχυ τον Αλωνάρη
το πέλαγος να` ναι του ψαρά κι ελευθερίας οι φάροι.

Στα μουτζουρωμένα μου χαρτιά, μια άλλη ζωή ονειρεύομαι
να` χω περφάνιας τα σπαθιά, δίκαι να πορεύομαι
κι αν με πατήσουν μια, θα σηκωθώ άλλες εννιά
δεν μου ταιριάζουν τα σκοινιά, της εξουσίας τα παχνιά.

Μουτζουρώνω, αγαπώ, τιμώ, τον άνθρωπο όπου γης
κι είναι η σωτηρία μου, συνείδηση της προσευχής.
Μυριάδες μουτζούρες για το Γιάννη, με της ζωής το βουλοκέρι
Άνθρωπος, Ειρήνη, Ψωμί, Γη, κλωνί βασιλικό στο χέρι.

Αν τούτο κατεβατό δεν είναι εξομολόγηση..τι άλλο θα ήταν? Τίποτα.

16-4-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-04-2018