Η πρώτη ανατολή

Δημιουργός: Δήμητρα

Εμπνευσμένο απο την πρώτη ανατολή μου,με τις καπνισμένες καμινάδες στη Βενετία...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Από τις καμινάδες
τα όνειρα δυάδες
στον ουρανό υψώνονται
πετάνε και ενώνονται
μέχρι να γίνουν ένα.
Κι εγώ μονάχη κι άταιρη
στον κόσμο αυτό παράταιρη
ψάχνω να βρω εσένα.

Έλα μην αργείς
προσμένω να φανείς
σαν πρώτη ανατολή
στου κόσμου τα σκοτάδια.
Έλα μην αργείς
δε βρέθηκε κανείς
να σβήσει με φιλί
τα τόσα μου σημάδια.

Σαν έρθουν καταιγίδες
και έρωτες σφραγίδες
το τραύμα δε ξεγίνεται
κι ούτε ποτέ του σβήνεται,
το νιώθεις σαν τ’ αγγίζεις.
Κι εγώ που δε γιατρεύτηκα
χθες βράδυ ονειρεύτηκα
κοντά μου πως γυρίζεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-04-2018