Σκιάζομαι καλέ, σκιάζομαι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Στις σαχλαμαρίτσες ασφαλώς, το σημερινό θέλω να μείνει εδώ να το διαβάσει κάποτε ο Γιάννης μου, είναι γεγονός ότι μου αρέσει πολύ να γράφω αυτά που σκέφτομαι όσο μπορώ πιο αστεία , μου δίνει χαρά, σας ευχαριστώ καλή Κυριακή.α

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γερνάς κακομοίρη μου εαυτέ κι έχεις κριτική περίσσια
να σε στείλει μια ώρα αρχύτερα, γραμμή στα κυπαρίσσια.
Τούτο δεν το έκανες καλά, εκείνο έτσι τ` άλλο αυτό
τι κούναγα? τι κούναγα? τώρα στο γέρμα σας ρωτώ

Δίνω, δεν είμαι καλή, δεν λύνεται το πρόβλημα έτσι
να το τρώω η δυστυχής, μονάχη το γιουβέτσι
το πράγμα θέλει αγώνα ταξικό αναλύει και μου λέει
προβλημά μου οι καλοσύνες και της ψυχής τα ελέη.

Θέλω να δίνω παπουτσάκια, λέει καλό αλλά εγωιστικό
δεν θα λύσω έτσι το πρόβλημα, δεν σώζεις έτσι το λαό
δω χάμου έχω κριτή, με κάνει κομματάκια χίλια
όλα ανάποδα τα κάνω,κι όλο λέει, μάνα, ρεζίλια!

Τι κούναγα? τι κούναγα? που να μην σώσω τι?
μου κατεβάζει είκοσι καντήλια, να` χω γιορτή
βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, οι άνθρωποι παιδί μου
δεν σώζονται έτσι μάνα, δεν σώζονται γιαβρί μου.

Μα την Παναγία, τέτοιο κριτή, να μην σας λάχει αδέρφια
πάτε να κάνετε ένα καλό κι η κριτική είναι τέτοια
σε λιώνει είκοσι φορές, τεκμηριωμένα και σωστά
να κάτσεις στη κουζίνα σου, να φτιάχνεις γεμιστά.

Δεν ημπορώ, υποφέρω, κρύβομαι μην με πάρει χαμπάρι
σαν θέλω κάτι να προσφέρω, άλλος κρατάει το καντάρι
και ζυγίζει, ζυγίζει, την κάθε μου πράξη χωριστά
νιώθω την ιερά εξέταση, δω μέσα, με κοιτά.

Νιώθω πως έχω ένα σπαθί, θα μου πάρει το κεφάλι
είτε έκανα κακό, είτε καλό, το μαύρο μου το χάλι
τι κούναγα? τι κούναγα? εγώ εδώ δικάζομαι
από το τοσοδούλι χεράκι, σκιάζομαι καλέ! σκιάζομαι.

Σκιάζομαι να του τα πω όπως τα λέει η ψυχή μου
πέφτουν τα επιχειρήματα βροχή, καλά λέω παιδί μου
δω μέσα έχω χίλιους δικαστές, το δράμα μου πολύ
κι όλο πάλι τον ρωτάω, σαν να είμαι εγώ παιδί.

Τα πάνω- κάτω στην αετοφωλιά, σίφουνας που με παίρνει
όταν αρχίζει να μιλά, θαρρώ ανελέητα με δέρνει
κι όλο λέω, μα και μα κι όλο γίνομαι ράκος
τούτο δεν είναι κριτική, μαστίγωμα και τάφος

Τι κούναγα.. γαμώτο μου , όλο και κάτι τον ρωτάω
λες κι αυτός μου τηγανίζει...πατάτες για να φάω
είμαι σας λέω δυστυχής, τον πόνο μου τον γράφω
κι αν έβλεπε τούτο το χαρτί! δυο φορές στο τάφο.

Θα μ` έβαζε φίλοι μου τούτο το παλικάρι, το σκασμένο
θα μου κόβε το μολυβάκι..δυστυχής, ν` αργοπεθαίνω
μια λογοκρισία μόνιμη έχω η δόλια η δούλα
κι όταν θέλει καμιά χάρη, με λέει μανούλα.

Παίρνω αποφάσεις σοβαρές, τίποτα πια δεν θα τον ρωτήσω
να σκάσω, να πλαντάξω, τα μάτια μου να κλείσω
δηλώνω ευθαρσώς, γαμώ την τύχη μου μέσα
σχεδόν έχει πάντα δίκιο! άτιμη ζωή μπαμπέσα.

20 5 2018-
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2018