φύγε εσύ ελα εσυ/ πάμε ακόμα μία

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Όποιος έμαθε να πεθαίνει, ξέμαθε να είναι δούλος. Μισέλ ντε Μονταίν

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

γιατί άλλο δούλος κι άλλος υπηρέτης
ο άνθρωπος κάτι υπηρετεί όποιο δρόμο και να παρει σε αυτό θα οδηγηθεί κι αν το αγνοεί απλά θα είναι δούλος κάποιου-ων
τελειά και παύλα..
κι αυτο, και το ένα και το άλλο, μόνο και μόνο γιατί ετσι είναι φτιαγμένος ο κόσμος απο τον άνθρωπο, κι έτσι ακόμα καλά διατηρημένος με νύχια και με δοντια αγκρέμιστος.
τι ρόλο βαράει δηλαδή το ντόμινο δν μπορώ να καταλάβω, εσύ?
που σίγουρα θα 'χεις ασχοληθεί μια φορα τουλάχιστο μαζί του, και τι κατάλαβες?
που μια ζωή ρίχνεις -και τελειωνεις δίχως ποτέ να αρχίσεις με- τα άχτιστα και τα όσα χτίζεις μονάχα μέσα σου.. και από αυτό και μόνο ξέρεις, τι είναι σωστό και τι λάθος. στα πλάισια πάντα της δουλικής-εξουσιαστικής κοινωνίας μας.
κι αν είσαι ο άλλος εαυτός έχεις προ πολλου παψει να υπαρχεις και μέσα μου, ε και εγω για σενα, και συνεπως δεν προκειται να συναντηθούμε ξανά.
-γεια σου υπηρέτη
-αντίο δούλε



παμε ακόμα μια
δηλαδη για να καταλάβουμε αν ε, κανουμε το αδοκίμαστο ως άνθρωποι ό,τι μόνο λέμε και στο οποιο δεν πατήσαμε ακόμα μήπως θα σβήσουμε απο τον χάρτη ή θα πάψουμε να υπάρχουμε; κι αν ναι, μή-πως τώρα υπάρχουμε; ειμαστε γελοίοι άντε αστείοι και παρωδία άντε τραγικοι! ακόμα και τα όμοια διαφέρουν όπως τα ανόμοια κάπου ομοιάζουν.
θα περάσει και σήμερα..
περίεργη,καλή φάση..
καποτε θα αδειαζουμε και θα γεμιζουμε σαν φεγγάρια απο τους ήλιους μέσα χτίζοντας μόνο για προστασία απο τις καιρικές συνθήκες κι όχι κόντρα σε αυτές με όραμα και προοπτική τον δαμασμό τους, όχι, και ναι, καποτε. ως τότε, σε προσωπικό επίπεδο, ως πάντα- τίποτα χαμένο. φύσει αδύνατο ο διψασμενος να μην πιει, φύσι αδύνατον να μην υπάρξει κανείς διψασμένος. κι αν το ξεχνάει, του το θυμίζει το νερό η βάση μας κι απουσία του, σαν υποθεση βασική.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2018