Μια ασημιά ωραία θύμηση, ( Αφιερωμένο )

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, αφιερωμένο στον Γιώργο 35 χρόνια μετά, τον είδα στο κανάλι της Βουλής και δεν τον γνώρισα, μα είναι κάτι αγάπες της προσφοράς που δεν τις ξεχνάμε ποτέ κι όταν ανεβαίνουν πολύ ψηλά στη σκάλα ξέρουμε ότι το άξιζαν, σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο χρόνος ανελέητος θαρρώ
σ` είδα και δεν σε γνώρισα
μον της φωνής σου τη ηχώ
μες στο πλήθος ξεχώρισα.

Λες κι είχαν περάσει αιώνες
απ` τη νεανική τη θύμηση
φύγαν, διαβήκαν οι χειμώνες
και μια γλυκιά συγκίνηση.

Στις μνήμες, ένα ταξίδι
στης νιότης ομορφιά
στης αγάπης το παιχνίδι
τότε που είμαστε παιδιά.

Γραμμές είδα στα μάτιια
δυο ρυτίδες στις παρειές
της νιότης τα παλάτια
θύμησες, γίνανε ακριβές.

Κι είπα, μην με δεις
κοίταξα στο καθρέφτη
στις ρυτίδες μου, μην βρείς
τον άπονο, το χρόνο, τον κλέφτη.

Μην με δεις μέσα στο πλήθος..
και εγώ...το γέρμα δικάζω
έτσι γίνεται συνήθως!!
μην σκεφτείς, ότι σου μοιάζω.

Πέρασαν δεκαετίες ζωής
απ` όση μου δώσες αγάπη
μια ανάμνηση, μια εκδρομή
μια ανάμνηση τα πάθη.

Δεν είχες πια σγουρά μαλλιά
είχες την νεανική σπιρτάδα
είχες την ίδια την μιλιά
τα νιάτα μας! δεν` ταδα.

Είπα, ευτυχώς, να μην με δεις
έχω λίγα ασημιά στολίδια
έχω πορεία μιας ζωής
δυο ρυτιδούλες δαχτυλίδια.

Σ` είδα, λίγο πικράθηκα
σαν να μιλούσα στο καθρέφτη
απ` τη φωνή θαρρώ, πιάστηκα
να τιμωρήσω αυτό τον ψεύτη

Έμεινε ίδια η χροιά, το χάδι
σαν μου λέγες χίλια σ` αγαπώ
παιδιά κι οι δυο, μες στο σκοτάδι
σε είδα και έχω να σου πω.

Μια ασημιά ωραία θύμηση
πάνω στου χρόνου τις φθορές
μια φωνή!! γλυκιά συγκίνηση.
Τραγουδούσες κι ήταν χθες.

---Και εκει στου μακελειού την άψη
δαγκώνω τα σχοινιά τα λύνω
και μα τον Άγιο Κωνσταντίνο
όλους τους ρίχνω μες στη χάψη.

29-5-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2018