Πλουμίδια η κουρελού

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλες μου........να μην ξεχνιόμαστε, να είστε καλά οπλισμένες με αγάπη, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη σούρνεις ως τα δειλινά
και κείνη, λιώνει, λιώνει
της ψυχής σου τα κενά..
κι αυτή, ποιος τη μπαλώνει.

Η εκδίκηση της ηδονής
στα νύχια της αν πέσεις
τον εαυτό σου θα φθονείς
σχοινί να βρεις να δέσεις.

Κουρέλι αν γίνει, τι καλά
έχεις πασά κι αφέντη
τα σώβρακα όλα στη σειρά
και η παντόφλα, γλέντι.

Για αυτήν ζεις, χαλάλι της
μια γόβα, έχει πεθάνει
συ το θωρείς το χάλι της
εύγε σου! το στεφάνι.

Δικό σου, στη κουζίνα σου
μισή παντόφλα η ζωή σου
φεγγάρια και τα κρίνα σου
όλα μες στο χαρτί σου.

Κουρέλια, ξέφτια, έλιωσε
πατάς και πάει αλλού
έδωσε τι δεν έδωσε
πλουμίδια! η κουρελού.

Κάθε ξέφτι και φιλί
ξήλωμα και χάδι
τ` όνειρο το τριανταφυλλί
ψάξτο μες στο σκοτάδι.

Κι αν νιώσεις παράπονο
που δέρμα σου έχει γίνει
των πρέπει σου το άπονο
φταίει για την σαγήνη.

Παντόφλα! και σαγήνη μηδέν
και κόκκορα κρασάτο
πάθους, νεώτερο ουδέν
στο ξήλωμα στο πάτο.

Επιλογή, είναι η καημένη,
ζεστούλα και να λιώνει
αγάπες, είναι στολισμένη
το πάθος σαν τελειώνει.

Θα την φοράς τα δειλινά
να σ` αγαπούν οι αγάπες σου
κι όλης της γης τ` αληθινά
δεν είναι οι αυταπάτες σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-07-2018