Παράξενοι καιροί

Δημιουργός: νησιώτης1959, Κώστας Νέος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πήρα μελάνι και χαρτί
Πάλι να δραπετεύσω
Σε μονοπάτια μυστικά
Τ'όνειρο να γυρέψω
Γύρω μου πέτρινη σιωπή
Και πώς να αναπνεύσω.

Παράξενοι καιροί
Να λιώνεις σαν κερί
Κι ο κόσμος μες στα μάτια σου
Να σβήνει
Μα γύρω σου οι πολλοί
Αλλόφρονες, τρελοί
Να χάνονται στου τίποτα.
Τη δίνη.

Πήρα μελάνι και χαρτί
Μες στην καρδιά μου σκύβω
Κι από του κόσμου τη ματιά
Τα δάκρυά μου κρύβω
Μέσα στου χρόνου τη ρωγμή
Τη μοναξιά μου πνίγω.

Από τη Συλλογή : ''Έρωτας είναι η ανάσα της καρδιάς''
(Ιωάννινα 2008)

(F)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-07-2018