Πεθαίνοντας Για Τις Ιδέες (μτφ. εκ του γαλλικ

Δημιουργός: Ion Panopoulos

https://www.youtube.com/watch?v=iZpNgSaYWts&feature=share

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ

(Μια αδέξια απόδοση στα ελληνικά του γνωστού άσματος τού
Georges Brassens: Mourir Pour Des Idées)


Να πεθάνει κανείς για τις Ιδέες: Η ιδέα είναι εξαιρετική!
Κόντεψα να πεθάνω που εγώ ποτέ δεν την είχα:
Καθ’ ότι, όσοι την είχαν (συντριπτικό πλήθος)
Καταπάνω μου χύμηξαν ουρλιάζοντας θανατερά

Κι έτσι, με βία κατάφεραν να επιβληθούν
Και σε εμένα και στην αυθάδη μου μούσα,
Αναιρώντας τα λάθη τους, συσπειρώνοντας την πίστη τους,
Μα κράτησα -ωστόσο- μια επιφύλαξη:

Ας πεθάνουμε για τις ιδέες, εντάξει, αλλά με αργό θάνατο! (δις)


Κρίνοντας πως είμαστε στον κόσμο τούτο ασφαλείς
Ας πάμε προς τον άλλο, χασομερώντας ανέμελα
Κι αν κάποιος στο δρόμο πεθάνει ιδεολόγος
Εμείς ας μη βραχύνουμε το αύριο!

Κι αν είναι πικρό και τόσο λυπηρό,
Όταν παραδίδοντας την ψυχή στον Θεό
Διαπιστώσουμε πως πήραμε λάθος δρόμο;
Πως πλανηθήκαμε ως προς τις ιδέες μας;

Ας πεθάνουμε για τις Ιδέες, εντάξει, αλλά με αργό θάνατο! (δις)


Οι Άγιοι Χρυσόστομοι που κηρύττουν το Μαρτύριο
Τις περισσότερες φορές, παραμένουν εδώ ασφαλείς.
Να πεθάνει κάποιος άλλος για τις Ιδέες -σωστό να το πούμε-
Είναι ο λόγος για τον οποίο δε στερούνται οι ίδιοι τη ζωή.

Σε κάθε στρατόπεδο θα δούμε ποιοι αντικαθιστούν
Τον Μαθουσάλα στη μακροζωία…
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρέπει
Να το λέω ξανά και ξανά:

Ας πεθάνουμε για τις Ιδέες, εντάξει, αλλά με αργό θάνατο! (δις)


Οι σέκτες κάθε είδους σού δίνουν αφορμή για Ιδέες
Που διεκδικούν τη Μέγιστη Θυσία.
Αλλά τίθεται το ερώτημα στα πρώτα θύματα:
Να πεθάνετε για τις Ιδέες είναι υπέροχο, αλλά για ποιες ακριβώς;

Καθώς όλες λίγο-πολύ, είναι όμοιες αναμεταξύ τους,
Όταν τις βλέπει να έρχονται,
Με τις Μεγάλες τους Σημαίες,
Ο σοφός -διστακτικός- γυρίζει γύρω από τον τάφο...

Ας πεθάνουμε για τις Ιδέες, εντάξει, αλλά με αργό θάνατο! (δις)


Ακόμα κι αν αρκούσαν μερικές εκατόμβες
Ώσπου όλα να αλλάξουν, όλα σωστά να ρυθμιστούν,
Μετά τόσες Μεγάλες Νύχτες, που τόσα πέσανε κεφάλια
Ήδη θα ήμασταν στον επί Γης Παράδεισο.

Αλλά η Ατελεύτητη Χρυσή Εποχή
Αενάως παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες
Κι οι θεοί είναι πάντα διψασμένοι, ποτέ δεν τους αρκεί…
Κι ο Θάνατος ξαναρχινά το ίδιο πάντα βιολί

Ας πεθάνουμε για τις Ιδέες, εντάξει, αλλά με αργό θάνατο! (δις)


Εσείς οι πρωτοπόροι, εσείς οι Καλοί Απόστολοι
Ας πεθάνετε πρώτοι: Σας παραχωρούμε προτεραιότητα.
Αλλά κάντε μας τη χάρη, που να πάρει: Αφήστε τους άλλους να ζήσουν!
Η ζωή είναι -σχεδόν- η μόνη πολυτέλεια τους εδώ

Διότι, εν τέλει, ο Χάροντας
Ξέρει πολύ καλά την τέχνη του:
Δεν χρειάζεται βοήθεια περιττή,
Ούτε μακάβριους χορούς γύρω απ΄ τα ικριώματα!

Ας πεθάνουμε για τις Ιδέες, εντάξει, αλλά με αργό θάνατο! (δις)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-09-2018