Νιότης Χελιδόνι Δημιουργός: john_karaha, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΝΟΣ Η Αλήθεια είναι ολόλαμπρο άστρο Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Νιότης Χελιδόνι
Πότε καλύπτεις τα μαλλιά μ' ανάλαφρο μαγνάδι,
και πότε μάτι αμύγδαλο το ανέγνωρο μαυράδι.
Σαν μου μιλείς καρδούλα μου τρέμει το τσίνορο μου
γιατρεύεις κάθε μου πληγή μαντεύεις τον καημό μου.
Πουλί μου το χειλάκι σου γλυκαίνει μου τα σπλάχνα
το ανθισμένο κρίνο σου να πότιζα μονάχα.
Θαρρώ πως γέλιο της χαράς σφαλίζει την μορφή μου
και κλείδωσα την ερημιά στην πίσω την αυλή μου.
Φύτεψα με τα χέρια μου πλατάνι κυπαρίσσι ομόρφυνα
την γειτονιά και φαίνεται μου κορασιά που περπατεί
ολόχαρη και πάει να γεμίσει.
Μοσχοβολούν χιλιόφυλλα κι όψη ακέρια ανθίζει
το λιόγερμα από θησαυρούς αμίλητους γεμίζει.
Με χελιδόνι αντάμωνα που χτίζει την φωλιά του
για ξόμπλι έχει τον ουρανό για πόρτα τα φτερά του.
Στον πλάτανο κελάηδισμα τη δάφνη έχει ανώφλι
στην μυγδαλιά τρώει καρπό πίνει κρασί απ' το τσόφλι.
Άφηκα πόρτα κι άνοιξε άφηκα παραθύρι
μπήκε δροσιά κι η ανάσα σου της οικουμένης γύρη.
Την μέρα πέταγες ψηλά την νύχτα ερχόσουν κάτω
την άνοιξη οπού αγαπάς φέρνεις καλό μαντάτο.
Με τα φτεράκια σου τα δυο στον ήλιο πεταρίζεις
και όλο το μπλε της θάλασσας το θέρος αρμενίζεις.
Φασκόμηλο έβοσκες δειλά με το σφιγμένο ράμφος
και ρόγες κρασοστάφυλο κι απ΄το μελίσσι άνθος.
Το καλοκαίρι άγγελος πετάς σε ερημοκλήσι .
και όπου λαλείς τρέχει νερό από αγιασμένη βρύση.
Με το ψαλίδι της ουράς κόψε απ΄το καλοκαίρι
ράψε μετάξι ολόλευκο του φθινοπώρου ταίρι.
Όπου τηράν παράδεισος λειμώνας να χορέψω
χειμώνας φτάνει κι άνοιξη πάλι θα σε γυρέψω.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-11-2018 |